Fenafi-dava Fesih Hoca…
Çetin olur salihlerin imtihan dünyası… Kâh hicrettir düşen paylarına kâh işkence ya da esaret... Dava denince onlar gelir akla; adam deyince de onlar… Ömürleri Ramda’larda geçse de isimleri arşa kandil kılınır, hem de en iyiler babından…
Uzar da uzar, ayları bulur seans seans yağan işkence geceleri Fesih Hoca’nın adanmış bedeninde izler bıraka bıraka… Ruhuna, İmanına, yüreğindeki sevdasına etki etmeyen işkenceler alıp götürür bedeninden parçaları Cennet’e hazırlık niyetine…
70 Kapının, 70 sürgünün, 70 kilidin, 70 dikenli telin ardında Yusuflar yeşertir yüreği tam 7 sene, hem de aslanlar gibi…
Bir zemherir gününde şehadet haykırır zamana İstanbul’un dar bir küçesinden. Dava ateşten gömlek olmuş onu giyecek yiğitler aramaktadır…
Duran utansın, düşünen utansın, oturan utansın, hele korkup da sinen yerin ta dibine batsın zamanıdır zaman…
Zaman, Lebbeyk zamanıdır, zaman dağ gibi yükün altında Ali misali bab-ı Hayber’i kaldırıp atma zamanıdır. Zaman onun ve yoldaşlarının öpülesi ellerinde yükselen sancakları görme zamanıdır.
Zaman dava uğruna ateşten gömleği gülerek giyme zamanıdır… Zaman sözünde duran Fesih Hoca ve yoldaşlarının Fenafid’dava olup sözlerinin eri olarak en iyiler defterine nurdan kalemlerle yazılmaları zamanıdır…
İşte buna “Dava” diyorlar be Fesih Hocam, fedakârlık diyorlar, adanmışlık, adamlık, fenafillah, fenafirresul, fenafiddava, fenafilihvan diyorlar be gülünce gözleri gülen Fesih Hocam…
Hayat denilen şey böyle işte Hocam! Ölüm gerçeğinin mukaddimesi kadar kısa ve zamansız… Kimileri yaşar ve ölür… Kimileriyse senin gibi yaşar, direnir, çalışıp gayret eder sabır vadilerinde davası için didinip durur; ama en önemlisi ölse de yaşar böyleleri tıpkı senin gibi…
Dünya durdukça, “Hüseyni Mektep” kaim kaldıkça sen ve senin gibi dava erleri hep anılacak, dualarda, dillerde, imanlı gönüllerde hep yer bulup rahmet ve yad kardeşliğiyle yaşatılacaktır…
Belki erken, belki zamansız belki de dermansızdı gidişin… Ama asla manasız ve beyhude bir gidiş değildi Hocam gidişin. Bir dava erine yakışırcasına bir gram bile zarar vermeden incitmeden, kalp kırıp can acıtmadan yürüdün seni çağıran yüceler yücesine…
Seni doğuran anaya, seni büyüten babaya, eşine evlatlarına, kardeş bacı canlarına müjdeler olsun, tıpkı Yasir ailesine olan gibi… Nidalar kaplasın her yanı ‘Sabredin Güler Ailesi mükâfatınız Cennet’tir, diye inletsin ortalığı…
Ve mekânın Cennet olsun Fesih Hocam
Komşun, dostun, Peygamber…
Makamın şüheda makamı
Kabrin Cennet Cinanı…
Selam ve Dua ile…
