İhlasın Konforunu Yaşamak...

İhlâs; katışıksız, saf ve duru yani tertemiz bir mana ihtiva eder.

Bu tanım bile insanın içini çok farklı bir huzur, ferahlık, sekinet ile dolduruyor.

Esasen ihlas, pek çok iç huzursuzluğundan, endişe, karamsarlık, şüphe ve her türlü vesveseden de insanı uzaklaştıran, insanın içini temizleyen arı ve duru kılan muazzam bir enerji kaynağıdır..

İhlas sahibi insanın nihai hedefi rızayı İlahi olduğu için, yegâne gayesi, amacı, eylemleri ve söylemleri de hep o minvalde şekillenir. Kimseyle bir derdi ve hesabı yoktur. Onun derdi de bellidir, hesabı da..

Yani falanca şunu demiş, filanca böyle yapmış gibi basit hesaplara tevessül etmez. Bu sebeple insanların övgüsü ve yergisine takılıp tökezlemez, düşmez...

İhlâslı insanın Rabbi ile çok farklı ve özel bir bağı vardır. Yaptığı her iş, söylediği her söz bu bağ ile ilmek ilmek işlenir. Öyle ki, süfli bağlar bu bağın karşısında zayıf ve tesirsiz kalır.

İhlâslı insan; Allah Resulü Sallallahu aleyhi vesselem’in tavsiyelerine sıkı sıkı sarılır.

Bu ve benzeri hadislerden çıkarması gereken dersleri, edep ve hassasiyetle çıkarır...

 Bir adam Peygamberimize gelerek, “Şöhret ve kazanç (ganimet) elde etmek için savaşan kimse hakkında ne dersin?” diye sordu. Resûlullah (sas), “Onun için hiçbir şey yoktur.” Dedi. Adam sorusunu üç defa tekrarladı. Allah Resûlü de her defasında, “Onun için hiçbir şey yoktur.” Diyerek böyle bir adamın mükâfat elde edemeyeceğini belirtti ve ardından şöyle buyurdu: “Allah, ancak samimiyetle sadece kendisi için ve rızası gözetilerek yapılan ameli kabul eder.” (Nesâî, Cihâd, 24)

“Kim hiçbir ortağı olmayan, tek olan Allah’a ihlâsla ibadet ederek, namazı dosdoğru kılarak, zekâtı vererek dünyadan ayrılırsa, Allah kendisinden razı olduğu hâlde ölmüş olur.” (İbn Mâce, Sünnet, 9)

Kısacası ihlâslı insanın riya, gösteriş, alkış, övgü  veya sövgü, yergi, eleştiriyle bir işi olmaz. Bu sebeple bazen duymaz, bazen görmez, kalbî bunlarla yorulmaz, aklı bunlarla meşgul olmaz. Böylece Rabbinin rızasına odaklanarak, tarifsiz, bitimsiz bir huzurla ihlasın konforunu yaşar...

Rabb’imiz böyle bir konforu her birimize nasip etsin...

“...Allah’ım! Ey Rabbimiz ve her şeyin Rabbi! Beni ve ailemi dünya ve âhirette her an sana ihlâsla bağlı kıl. Ey yücelik ve ikram sahibi!...” (Ebû Dâvûd, Vitr, 25)