Bir göz açıp kapayana dek..
Geldi ve gitti oluyor, ya Hu!
Daha dün geldin..!
Bu ne acele?!
Doyamadık ki daha!..
Ne diyeceğini..
Ne yapacağını şaşırıyor insan.
Aslında biraz da kaybetme kaygısı, korkusu yaşıyoruz!
Hani;
Rasûlullah Aleyhissalatu Vesselam Efendimiz:
'Yazıklar olsun Ramazan ayına ulaşıp da kendisine mağfiret edilmeyene! Bu ayda da bağışlanmazsa peki başka ne zaman?!!'
Diye açıkça uyarıyor ya!
Hatta:
'Cibrîl Aleyhisselam bana göründü ve «Ramazan'a erişip de günahları affedilmeyen kimse rahmetten uzak olsun!' dedi. Ben de 'Âmîn!' dedim'
Şeklinde, düzelmeyen bizleri tehdid ediyor ya!
İnanın, korkum bundan..
Nasıl korkmayayım ki!
Madem..
Rasûlullah Aleyhissalatu Vesselam Efendimiz:
'Her kim fazîletine inanarak ve ecrini Allah'tan bekleyerek Ramazan orucunu tutarsa, geçmiş günahları bağışlanır'
Müjdesini ferman buyurmuş..
Ve madem:
'Kim, inanarak ve sevabını Allah'tan umarak Ramazan gecelerini ihya ederse, geçmiş günahları affolunur'
İfadeleriyle, bu Mübarek Ay'da tüm yolların kurtuluşa çıktığını muştuluyor..
Ee, tabiatıyla insan "Peki, ya olmamışsa?" diye ciddi ciddi kaygılanıyor.
Doğrusu, bir cihetten de..
Ayrılmak istemiyoruz O'ndan..
Yani;
Rasûlullah Aleyhissalatu Vesselam Efendimiz:
'Eğer kullar, Ramazan'ın fazîletlerini bilselerdi, bütün senenin Ramazan olmasını temennî ederlerdi…'
Buyruğu var ya..
Esasen, mevzu, biraz da, bu..
Bizim arzumuz..
Senin hep burada kalman, Mübarek Ay'ım!
Bu sebeple..
Gayrı ihtiyarî dökülüveriyor dilimizden:
Kalaydın be Ramazancım!
Acele etmeseydin!