Zennübe-Günah kuyruğu

“Zeneb”, günahın diğer bir ismidir ve asıl anlamı kuyruktur.

“Daha önce ucu arkadaşlarına dokunduğu gibi zulmedenlere de bunun ucu dokunacaktır.” (Zariyat:59) buyrulur. Ayette geçen “zenup” aynı zamanda kuyruk manasına da geliyor. Nitekim Zennube, buradan gelir. Zennube, “şurasını burasını kıvırarak dans eden” kişi demektir. İşte bu günahın yüzsüzlük boyutudur.

Buna göre günah aslında insana kuyruk oluyor.

Kuyruk, pek çok hayvanda denge ve kimi zaman tutunma amaçlı bir organ olarak kullanılmaktadır. Kuyruk, hayvanlar için önemli bir organdır. Ama insan için kuyruk ayıp ve çirkinliktir. Yermek amacıyla insana kuyruk nispet edilir. Çünkü insan özgürdür, azizdir. Kuyruğa ihtiyaç duymaz.

Hak Teâlâ`nın el-Bari ismi vardır. Bu ismin bir anlamı da “Beraat ettiren ve yontandır.” El-Bari, insanı beraat ettirerek, kuyruğunu yontarak dünyaya göndermiştir. Bu sayede insan günahtan, ayıptan, suçtan beraat etmiş vaziyette dünyaya gelir. El-Bari ismi, maddi olarak kuyruk sokumunda var olan kuyruğu yontarak insanı özel kılar. Fakat insan, Hak Teâlâ`nın bu fazlını unutmasın ve “zennübe” olmasın diye pöç kısmında bir kuyruk izi vardır. Nitekim buna kuyruk sokumu denir. Bu, görünmezdir. Yontulmuştur. Bu şekilde insana bir onur ve izzet bahşedilmiştir. Fakat orada izi duruyor. Bunun aşırı ve yüzsüz günahkârlıkla manevi olarak canlanma ve uzama riski ve de ihtimali hatırda tutuluyor.

Evrimciler aslında o kısmın bir kuyruk artığı olduğunu söylerler. Biz bu görüşte değiliz. Bunu ciddiye almamak gerekir. Ancak evrimcilerin iddiasının aksine kuyruk sokumunun kuyruk olma potansiyeli taşıdığını unutmamak gerekir.

İnsan, zennübe olarak günaha dalar ve bunu kanıksarsa o kısım belirgin olmaya başlar. İnsan o günahtan, o ayıptan tevbeyle beraat edinceye kadar o kuyruk ona yapışır. Ona ayıp ve düşüklük olur.

Zennube, günahı umursamayan, bundan utanmayan kimse demektir. Böyle olunca insan artık kişiliğini yitirerek günahla kıvırmaya başlar. Ama sonunda bu kıvırma onu acıyla, utançla kıvrandırır.

Bu halden kurtulmanın ilk adımı “zennübe”liği bir ayıp olarak görmektir. Bunun farkında olmaktır. Sonra bunun yontulması için hakkın el-Bari ismine sığınıp beraat talep etmektir.

Şimdi insanlar günah konusunda kıvırıyor. Günahlardaki umursamazlık ve cüret onları Zennübe yapıyor.

İşte bir sürü kişi piyango bileti için kuyruk oluyor. Evet, kendileri o işe kuyruk oluyor. O iş de onlara kuyruk oluyor. Aynı durum başka günahlar için de geçerlidir. Bakıyorsunuz ucuz ve basit hevesler için insanlar sıraya giriyor, kuyruk oluyor.

Mükemmel yaratılmış olan insanın inatçı günahlarla kendi kemalini ters yöne çevirme, binaenaleyh kendini kuyruklu hale getirme riski vardır.