“Seni sevdiğim için teşekkür ederim”

Hamd âlemlerin Rabbine, salât ve selâm da O`nun pak Rasûlüne olsun.

Çocuklar taptaze birer can… Dünyaya geldiklerinden itibaren yeni bir şeyler öğretiyorlar insana. Daha bebekken, acizliğinizi bilirseniz Allah`ın nasıl da lütuflara gark ettiğini öğretiyorlar bize. Biraz büyüdükleri zaman, onlara kızdığınızda yine gelip size sokulmaları, Allah`ın azabından yine Allah`a sığınmayı öğretiyor.

Çocukların güçlü hafızaları ve öğrenme kabiliyetleri bize şevk veriyor; bir şeyler öğrenme derdine düşüyoruz merakla… Her ne kadar çocuklar en çok annelerini yorsalar da, en çok annelerini yenilerler, tazelerler, güçlendirirler her manada.

Çocuklar bazen de farkında olarak ya da olmayarak filozofça sözler ederler. Geçenlerde kızımı sevindirecek şeyler yapmıştım. Geldi boynuma sarıldı ve “Seni sevdiğim için teşekkür ederim anne.” dedi. Yanlış söylediğini düşündüm ve “Nasıl yani kızım?” dedim. “Seni sevdiğim için teşekkür ederim, diyorum.” dedi. Bu söz bana çok anlamlı geldi.

Evet, beni sevdiği için teşekkür etti. Çünkü ben ona, beni seveceği iyiliklerde bulunmuş, kendimi sevdirmiştim. Ya ben ona kötü davransaydım ve kendimi sevdirmeseydim? Ya ben onu sevdiğim halde, onun beni seveceği şeyler yapmasaydım? O an aklıma bir hadis-i şerif geldi. Hani Allah(c.c) birini sevdiği zaman Cebrail(as)`a  “Ben bu kulumu seviyorum, sen de sev.” dermiş ya. Cebrail(as) da meleklere söylermiş, melekler de insanlar arasında yayarmış. Yüce meleğine benden bahsettin mi Allah`ım? Buna benzer düşünceler içindeyken adeta aklımda bir lamba yandı.

Seni sevdiğim için teşekkür ederim Allah`ım, dedim. Sen kendini sevdirmeseydin ben nasıl severdim? Bana lütuflarda bulunmasaydın, beni mutlu etmeseydin, nimetlerini üzerime sağanak sağanak yağdırmasaydın Seni nasıl severdim? Dahası bana el, ayak, kulak, göz, kalp ve akıl vermeseydin… Sadece kalp bile vermeseydin Seni sevemezdim. Sadece aklı bile benden esirgeseydin herkes benle alay ederdi sokak ortasında. Aklım olmasa ben Seni, değil sevmekle, bilmekle bile mükellef olmazdım ki…

Beni seviyorsun, biliyorum. Sevdin de var ettin, sevdin de sevdiklerine yâr ettin, sevdin de sevmediklerini bana ağyar ettin… Senin beni sevmen de önemli ama asıl önemli olan, asıl lütuf olan benim Seni sevmem. Ya sevgine karşılık vermeseydim? Ya Ebu Bekir`lerin değil de Ebu Cehillerin yolunu tutsaydım? Bütün nimetler bir yana, iman verip de bana kendini ve sevdiklerini sevdirdiğin için teşekkür ederim Allah`ım…

Seni sevdiğim için teşekkür ederim Allah`ım… Beni sevdiğin, sevdirdiğin ve sevindirdiğin için de teşekkür ederim.

Seni bilmenin, zikretmenin, sevmenin lezzetini kalbimden esirgemediğin için Sana çok teşekkür ederim Allah`ım. Çocukça bir dille işte, üç yaşında bir çocuk gibi teşekkür ederim. Şükürler olsun, hamd olsun falan desem belki o masumiyeti, safiyeti kaybederim. Seni sevdiğim için teşekkür ederim Allah`ım, teşekkür ederim…