Herkesin İsmail`i de değişebilir. Her kişi kendini de İsmail`ini de bilir. Onun en çok sevdiği neyse İsmail`i odur. Eğer onu feda edebiliyorsa, sırf Rabbinin emri olduğu için bıçağı onun boğazına dayayabiliyorsa... İşte o zaman, gerçekten Rabbi için kurban kesiyor demektir. Yoksa herhangi bir yayvan boğazlamaktan başka bir şey yapmış olamaz.

Yine sensizim, yine senden ayrı… İnsanlar sevinçli, insanlar güleç… Lakin kalbime çöken bir yumak var kardeşim: Adı hüzün…

Kim ne düşünür, bilmem. Beni ilgilendirmez. Çünkü aklım sana, ruhum sana hasret, sana meftun… Sen, o diyarın sakini… Bense bu diyarın… Seni oralarda bırakıp çıkarken, ben zaten mefluç biriydim artık yüreğimin yarısını sana bıraktığım günden bu yana…

Bugün bayram diyorlar, bugün seyran… Bense bekliyorum seni, tüm içtenliğimle kardeşim. Benim bayramım senin özgürlüğünde saklı…

O diyarı bilmeyen anlamaz hissiyatımdan. Ben seninle mutlu, seninle özgürdüm bilesin. Bazen doğu, bazen batı, bazen güney, şimdi de duydum ki kuzeyi mesken edinmişsin… Kabına sığmıyorsun biliyor musun?

Gözlerim artık kaldırmıyor bu sıkleti… Ve bu gece Kadir, bu gece nazlı nazlı uçuşan dualar gecesi… Yol veriyorum hasretin gözyaşlarına seni düşündükçe… Özgür bırakıyorum gözpınarlarımı ey o diyarın sakini…

Özledim, gerçekten de seni özledim kardeşim… Hele her bayram, senden önce ben eziliyorum… Çift camların arkasında ben varım; bıraktığım, yüreğimin yarısı… Ruhum eziliyor, canım yanıyor düşündükçe… Ben neden buradayım… Sen neden burda değilsin. Vuslat ne zaman kardeşim, bayram ne zaman? Seni bekliyorum, bayramımızı bekliyorum. Çilesini dolduran Hira ehlini bekliyorum. Gör o zaman bayram nasıl olurmuş, seyreyle…

Bugün bayram diyorlar, biliyor musun, bugün seyran… Sensiz bir sevinç,  buruk bir gülümseme yansısa da yüzüme, aklım da sen varsın. Aklım sana odaklı… Sahi bayramsa bugün, sen neden yoksun kardeşim yanıbaşımızda? Nerdesin bilmiyorum. Bolu’da mı, Trabzon’da mı, Niğde’de mi, Adana’da mı, Diyarbakır’da mı, Van’da mı? Yoksa… yoksa hepsinde mi?

Sen, kardeşim! Seni hepsinde bırakıp bayram bayram ağlayan, hatırlayan ben… yani bir nankör, yani bir… anla işte!

Bugün bayram diyorlar… Üstüme kara bulutlardan bir hüzün çökmüş seni hatırlayalı. Dışarıda gökler ağlıyorken gözlerimle birlikte, arınıyorum adeta seni düşlerken.

Sen, zindan zindan özgür, ben dünya tutsağı… Affeder misin?

Hatıraların beni esir eylemiş kardeşim… Canlanan diri hatıralar, samimi, içten pazarlıksız… Sevdikçe, sevildikçe gönle sürür veren hatıraların… Yüreğimi acıtıp gözlerimi buğulandıran, beni benden alan hatıraların… Affeder misin?

Bugün bayram diyorlar… Diyorlar da inanasım gelmiyor. Bir yanım eksik sanki, birileri eksik… Yoksa bir sevinç mi, bir neşemi eksik olan bir sen mi?

Duvarlar ötesinden bir ses duyuyorum, bir nefes… Özgürlüğün, gerçek özgürlüğün sesi gibi billur, bengisu… İçim aydınlanıyor, ferahlıyorum bir anda, ümitler besleyip vuslata el sallarken yıkılıyorum yeniden gözlerim açıldığında… Senden ayrı olmak ne zormuş kardeşim…

Ellerim, kadir kadir, gece gece dualara duruyor. Özlem özlem, hasret hasret tütüyorsun ufkumda… Ben, sana yazarken İstanbul’dan, sen beni okuyorsun zindan zindan… Affeder misin?

Bugün bayram diyorlar, biliyor musun?

Sensizlik ikliminde bayram mı olur azizim, bizim bayramımız vuslatımızdır.

Ümidimiz;

Ellerimizin arasından semaya kayan duamız,

Semanın reddetmeyeceği gözyaşlarımız,

Masumiyetine göğün yandığı çocuklarımız,

Çileleriyle gizli gizli ağlayan kadınlarımız,

Kimsesizliğimiz, yüreğimiz ve…

Ve ‘ya mutlikal usara’ olan RABBİMİZ’dir

Vuslat bayramında buluşma özlemiyle… Bugün bayram diyorlar…

M.Ali Gönül / Doğruhaber