Eğitim Sevgidir

Bismihi Teâla

Sevgiye ihtiyacı olmayan var mı?...

Sevgiyi vermek sahiden güç mü?...

Sevgi kime gerekli?...

Sermaye gerektirmeyen paha biçilmez,

bu yüksek değerin ne kadar farkındayız?..

Ebeveynler, eğitimciler;

Belki de ‘mürebbi’ olma konumumuzdan dolayı,

onsuz bir hiç konumuna düşme gibi bir riski taşıyoruz.

O halde dilimiz sevgi dili mi?

Gönlümüz merhametlice mi?

Bence her birimizin öncelikle kendi özüne sorması gereken

öncelikli sorular!...

   Sevgiyi, merhameti yerli yerinde kullanıyor muyuz?

Tabii ki sevgiyi taşımak kadar onu yerinde ve kıvamında kullanmak da önemli…

Sevgi;

Dile suhulet veren; gönlü mesrur kılan güzel sözdür.

Büyüleyici; adeta en hırçın arslanı bile musahhar kılan etkidir.

Sevgi hissettirir, eman verdirtir…

Hani bir söz var:

‘’Her şey sevgiyle başlar!’’ diye.

Zira yaradan insanı sevdi ve onu var etti.

Arzın halifesi kıldı. Meleklerden daha üst bir mertebeye layık gördü.

Biri sorar sevgi peygamberine;

‘’İslam nedir?’’ diye

Allah resulü çok veciz şekilde,

‘’İslam güzel söz ve ikramdır’’ şeklinde karşılık verir.

Evet, sevgiyi ikram etmektir.

Güzel söz söylemektir.

Hatta sevdiğine ‘’Seviyorum’’ demek bile teşvik edilmişken;

‘’Sevgi şımartır, kudurtur …’’sözüne hacet var mı?

Yeter ki gönülden ve yapaylığa mahal vermeden ver!

Kalpten çıkan kalbe sirayet etmez mi?

Egoyu, hodbinliği aşan; kendisiyle barışık ve kendisini seven;

başkasını da sever.

Örneğin;

Öğretmenliği seven bir eğitimci,

öğrencisini sevmemesi beklenir bir durum olmaz!

Ya da çocuk sevgisinden uzak bir öğretmen,

Öğretmenlik mesleğini sevmesi beklenilemez.

Determinist bir durum var. Yani bir kavram diğer kavramın varlığını zorunlu kılar.

Sevgi, şefkat ve merhamet birbirini tetikleyen; birbirini besleyen güzel değerler…

Hakikat şu:

“Merhamet etmeyene (Allah’ın yarattıklarına merhamet etmeyene) merhamet edilmez; yeryüzündekilere merhamet edin ki, gökyüzündekiler de (Melekler sizin için istiğfar etsinler) size merhamet etsinler’’(Hz.Muhammed)

 Akıllı ve doğrudan hissedar sahibi:

Yüce Rahman’ın rahmetini arza indirdiği cüzi parçadan nasibini alır.

   Toparlayacak olursak sevgi herkese lazım, zorunlu gereksinimlerimizdendir.

Mutlak ölçüde sevgi olmazsa eğitim olmaz.

Sevgi toplar, toparlar; sertlik dağıtır, uzaklaştırır.

Ezcümle:

‘’Sen onlara sırf Allah’ın lütfettiği merhamet sayesinde yumuşak davrandın. Eğer kaba, katı kalpli olsaydın, hiç şüphesiz etrafından dağılır giderlerdi…’’(Ali İmran/159)

Kalın sağlıcakla…