Gazze: Ümmetin Kerbelası

Yine bir Muharrem ayı ve yine bir kutsal mekan. Yine etrafı sarılmış, kuşatılmış müslümalar. Yine tek tek meydanlarda şehit olan yiğitler.

Yine sıra sıra dizilmiş zalimler. Tüm güçleri ile kuşatmış mazlumları.

Yine Kerbela`nın sevenleri çok. Ama yardım edeni yok. Yine gözyaşı akıtan çok ama kılıcını çeken yok.

Tarih tekerrürden ibarettir derler. İşte yine tarih tekerrür ediyor. Daha önceki tarihte bulunmayıp göz yaşı akıtan bizler, şimdi gerçek tarih ile karşılaşınca sadece seyrediyoruz. Oysa tarihi kahramanlar yazıyor. Filistin`in kahramanları, Gazze`nin kahramanları. Hüseyni davayı yüklenmişler, herbiri bir Hüseyn gibi kerbelada kahramanca savaşıyorlar. Kerbelanın şehitleri gibi, parçalanmış bedenlerini her gün görsek bile, görevini tamamlamış müferreh olan ruhları dipdiri. Her zaman geridekilere hayat ruhu veriyor. Biz ise yaşayan ölüler gibi, gözümüz açık ama ruhlarımız ölmüş. Çünkü ,varlığımızın düşmana verdiği bir korku yok. Eğer düşman bizden korkmuyorsa bizim yaşamamızın bir anlamı da yok.

Evet, varlığımızın kardeşlerimiz için bir anlamı yok, ama herhalde düşmanları için bir anlamı varki bize karışmıyorlar. Doğru ya, eğer bizim gibi mallar olmasa onların mallarını kim tüketecek. Onları kim zengin edecek. Ürettiklerini nerde satacaklar. Hangi kanalda ve gazetede mallarının reklamını yapacaklar. Demek ki, aslında bizim düşmanlarımıza bir faydamız var. Dostlarımıza bir yardımımız olmadığı gibi üstüne üstlük, dolaylı yollarla düşmanına verdiğimiz destekte ayrı bir ihanette bulunuyoruz. İşte kardeşlerimizin katilleri bundan bize karışmıyorlar. Bunun için akıttığımız gözyaşlarına da inanmıyorlar. Bu olsa olsa her halde timsah gözyaşlarıdır. Sadece kendimizi kandırmaktır. Çünkü Filistin`e ağlayıp düşmanının malını tüketmek, Gazzeye ağlayıp ona yardım etmemek, adece bir ikiyüzlülüktür, samimiyyetsizliktir.

Bari Kerbela tarihte birkez yaşandı.Orada bulunanlardan bazıları daha sonra tövbe ederek hatalarını telafi etmeye çalışmışlardır. Oysa biz kaç yıldır Kerbelalar yaşıyoruz ama hiçbir ders almıyoruz. “Hergün aşura, heryer Kerbela” dıyoruz ama, şu halimizle ancak Yezitlere faydamız dokunuyor. Hüseyniler hergün gözlerimizin önünde şehit olurken öylece bakakalıyoruz.

Allah için, Hz Yakub`un kendine bazı şeyleri haram kıldığı gibi, bari biz de bu düşmanın mallarını kendimize haram edelim. Kerbelada Hüseynin yanında bulunamıyorsak da cephe gerisinden ona yardım edelim. Hüseynilere yardım edemesek de bari düşmanlarına yardım etmeyelim.

Kerbelanın kervanı o günden beri yolarda. Hüseyn şehit olsa da kervan yoluna devam etmekte.Bu kervana katılmak için illa Filistine gitmeye gerek yok. Elbette bulunduğumuz yerdden de bu kervana katılabilir ve destekleyebiliriz. Eğer gerçekten samimi isek bunun yollarını arar ve buluruz.

Şehit Ali Şeriati`nin dediği gibi; gidenler Hüseyni bir iş yapmıştır. Kalanlar Zeynebi bir iş yapmalıdır, yapmazsa Yezididirler.