Adını Berfin koymuştu annesi. Tıpkı ismi gibi bir kardelen olsun diye. Okuyup öğretmen olmasını, cehalet karanlığını bir kardelen gibi delmesini istiyordu. Berfin, kendinden bir yaş küçük kardeşi İsmail ile birer sırdaş gibiydi. Her ne kadar İsmail ona örtünmesi gerektiğini, bunun Allah’ın bir emri olduğunu söylediğinde uzun uzun tartışsalar da yine de birbirlerini çok severlerdi. Berfin, doğunun en ücra köşelerinden kalkıp büyükşehire gelmiş, üniversiteye başlamış, bir öğrenci evine yerleşmişti.

Yılsonu gelmiş Berfin eve dönmemişti. Babası üniversiteye gitmiş, sorup soruşturmuş, kızının evde kaldığı arkadaşlarınca kandırılıp Marksist örgütün kamplarına katıldığını öğrenince dünyası başına yıkılmıştı. Hele annesi duyunca yemeden içmeden kesilmişti. İsmail de askerde olduğundan hiçbir şeyden haberi yoktu.

Aradan aylar geçmişti. Baba, hayvanları ahıra koymuş, eski radyosundan akşam haberlerini dinliyordu. Anne ise hem yemek hazırlıyor hem de radyoya kulak kabartıyordu. Radyodaki ses: Askeri birliğe teröristlerce ateş açılması sonucu iki asker hayatını kaybetti. Hayatını kaybeden askerlerin kimlikleri şöyle; İsmail K...! Annenin elindeki yemek tepsisi düştü ve bir feryat koptu evin içinde. Baba donakalmıştı olduğu yerde. Feryada koşup gelen komşuların ağıtları birbirine karışmıştı. Anne bu acıyı kaldıramamış, sol yanı tamamen felç olmuştu.

Bir hafta sonraydı. Radyodaki aynı ses: Teröristlerle çıkan çatışmada biri kadın dört terörist öldürüldü. Öldürülen teröristler arasında bir hafta önce iki askerin hayatını kaybettiği çatışmaya katıldığı belirlenen ‘’Agır’’ kod adlı Berfin K.nın da bulunduğu kaydedildi.

--Oooyy Berfin’im! kelimeleri döküldü annenin dudaklarından. Olduğu yere yığılıp kaldı. Artık hareketsizdi. O yufka yüreği bunca acıyı kaldıramamıştı. Berfin’in yollarını gözleyen gözleri açıktı.. Ve aşina bir ses yankılanıyordu Berfin’in köyü üzerinde: ‘’Bir abla mermisi mi görecek gözlerimiz, bir abla mermisi mi yiyecek yüreğimiz.’’

Evet! Bu nasıl bir dünyaydı ki, bir tarafta sistem Berfinleri koparıyordu özünden, diğer tarafta Marksist, mürtedler kardeşi kardeş kurşunuyla öldürtüyorlardı. Ve nice Berfinleri agır (ateş) yapıp ebedi ateşe sürüklüyorlardı. Ey İslam! Sen ne kadar güzelsin ki, Senin dışındaki tüm sistemler dirileri öldürürken Sen, ölü kalplere hayat bahşediyorsun.

HAFTANIN YAZISI

NİYAZİ ORUÇOĞLU / BURSA – YAŞ: 24