“Kitabı sağ tarafından verilen (öyle bir sevinecek ki); ‘Alın, kitabımı okuyun! Doğrusu ben, hesabımla karşılaşacağımı zaten biliyordum’ “ diyecek.”

(el-Hâkka Suresi, 19-20)

“Arap kabilelerinden Benî Fezâre temsilcileri Hicretin 9. yılında Ramazan ayında Müslüman olmak için Medine’ye geldiler.

Peygamberimiz Aleyhisselam, onlara yurtlarının durumunu sordu.

İçlerinden birisi:

“Yâ Rasûlallah! Ülkemiz kuraklık yılına rastladı, hayvanlarımız kırıldı, kıtlık her tarafımızı sardı. Çoluk-çocuklarımız aç kaldı. Bizim için Rabbine dua et. Bizim için Rabbin katında sen şefaatçi ol. Senin katında da bizim için Rabbin şefaatçi olsun” dedi.

Peygamberimiz Aleyhisselam:

“Sübhânallah! Bu sözünden dolayı sana yazıklar olsun! İzni olmadan Rabbimizin katında ben mi şefaatçi olacağım İzni olmadan Rabbimizin katında kim şefaat edebilir O Rabbimizin ki, kendisinden başka ilah yoktur. O, en yüce ve en büyüktür. O´nun kürsiyy-i ilmi gökleri ve yeri kucaklamıştır. Hiç şüphesiz, Yüce Allah sizin kuraklıktan sıkılıp ferahlığa kavuşmanız için gülüp duruyordun Yağmurunuz yaklaşmıştır!” buyurdu.

Çöl Arabi:

“Yâ Rasûlallah! Yüce Rabbimiz bize güler mi ” diye sordu.

Peygamberimiz Aleyhisselam:

“Evet!” buyurunca, çöl Arabi:

“Rabden gülmeyi yok etmememiz daha iyidir” dedi.

Peygamberimiz Aleyhisselam, onun bu sözüne güldü. “

(İslam Tarihi- Asım Köksal)

“Başkalarının ayıbını senin önünde sayıp döken, senin ayıbını da mutlak başkalarına söyleyecektir.”

(Sadi Şirazi)