BİR AYET-İ KERİME

"De ki: “Eğer Allah’ı seviyorsanız bana uyun ki, Allah da sizi sevsin ve günahlarınızı bağışlasın. Çünkü Allah çok bağışlayandır, çok merhamet edendir.”

(Âl-i İmrân Suresi, 31)

BİR HADİS-İ ŞERİF

“Zirr İbni Hubeyş şöyle dedi;

 Mestler üzerine nasıl mesh edileceğini sormak üzere Safvân İbni Assâl’ın –radıyallahu anh- yanına gitmiştim. Bana:

 – Zirr! Niçin geldin? diye sordu. Ben de:

 – İlim öğrenmek için, deyince şunları söyledi:

 – Melekler, ilim öğrenenlerden hoşlandıkları için onlara kanat gererler. Ben de:

 – Büyük ve küçük abdestten sonra mestler üzerine nasıl mesh edileceği kafamı kurcaladı. Sen de Hz. Peygamber’in ashâbından olduğun için, onun bu konuda bir şey söylediğini duydun mu diye sormaya geldim, dedim. Safvân:

 – Evet, duydum. Resûl-i Ekrem seferde bulunduğumuz zaman mestleri üç gün üç gece çıkarmamayı, büyük ve küçük abdest bozduktan, uyuduktan sonra bile mestlere meshetmeyi, ancak cünüp olunca mestleri çıkarmayı emrederdi, dedi.

 – Onun sevgiye dair bir şey söylediğini duydun mu? diye sordum.

 – Evet, duydum. Resûlullah –sallallahu aleyhi ve sellem- ile bir sefere çıkmıştık. Biz onun yanındayken bir bedevî kaba sesiyle:

 – Muhammed! diye bağırdı.

 Hz. Peygamber de onun sesine yakın bir sesle:

 – “Gel bakalım”, dedi.

 Bedevîye dönerek:

 – Yazıklar olsun sana! Hz. Peygamber’in huzurunda bulunuyorsun. Kıs sesini! Yüksek sesle bağırmanı Allah yasakladı, dedim.

 Bedevî:

 – Vallahi sesimi kısmam, dedi ve Resûl-i Ekrem’e: Birilerini seven, ama onlarla beraber olacak kadar iyiliği bulunmayan kimse hakkında ne dersin? diye sordu.

 Hz. Peygamber şöyle buyurdu:

 – “Bir kimse, kıyamet gününde, sevdikleriyle beraberdir.”

 Safvân İbni Assâl sözüne devamla dedi ki:

 – Hz. Peygamber bu konuda uzun uzun konuştu. Hatta bir ara batı taraflarında bulunan bir kapıdan bahsetti. “Kapı yaya yürüyüşüyle kırk yıl veya yetmiş yıl (yahut râvinin hatırladığına göre süvari gidişiyle kırk veya yetmiş yıl) genişliğindedir”, buyurdu.

 Şamlı muhaddislerden Süfyân İbni Uyeyne şöyle dedi:

 – Allah gökleri ve yeri yarattığı gün, bu kapıyı tövbe için açık olarak yaratmıştır. Güneş battığı yerden doğuncaya kadar o kapı kapanmayacaktır. “

(Tirmizî, Daavât 98. Ayrıca bk. Tirmizî, Tahâret, 71; Nesâî, Tahâret 97, 113; İbni Mâce, Fiten 32)

 BİR HİKMETLİ SÖZ

“Enes İbni Mâlik’in rivayetine göre bedevînin biri Resûl-i Ekrem’e:

 - Kıyamet ne zaman kopacak? dedi.

 Fahr-i Cihân Efendimiz de ona:

 - “Kıyamet için ne hazırladın?” diye sorunca, bedevî:

 - Allah ve Peygamber sevgisini hazırladım, cevabını verdi.

 O zaman Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem:

 - “Öyleyse sevdiğinle berabersin”, buyurdu.

 O bedevilerden Allah razı olsun. Şayet zihinlerine takılan bu soruları sormasalardı, nice yanık gönüller böylesine serinlemeyecek, ümid ışığıyla canlanmayacaktı.

 Bu hadîs-i şerîfi duydukları zaman ashâb-ı kirâm da çok sevinmişlerdi. Hatta Enes radıyallahu anh’ın söylediğine göre, İslâmiyet’le şereflendikten sonra hiçbir şeye böylesine sevinmemişlerdi. Enes sevincini şöyle dile getirmişti:

 “Ben Allah’ı, Resûlünü, Ebû Bekir’i ve Ömer’i seviyorum. Onların yaptığı ibadetleri ve güzel hareketleri yapamasam bile onlarla beraber olmayı umuyorum.”

 Demekki sevgi ve muhabbet, hasta gönülleri diriltecek, ulaşılması zor hedeflere insanı emniyetle iletecek üstün bir güce sahiptir.

 Ne mutlu Allah’ı ve Resûlullah’ı gönülden sevenlere!..”

((Riyazüssalihin Terc. ve şerhi c.1 s. 196-205))