Bu ayda, gündemde olan Hz. Zeyneb ve Hz. Hüseyin`dir. Çünkü o ikisi, aktif iman yolcusu olarak karşımıza çıkıp, dünya bağlamları ile atfedilmeden, Allah (c.c) kendilerine nasıl bir rol seçmiş ise, bu ilahi role razı olarak karşımıza çıkıyorlar…
Muharrem Ayı’na girdiğimiz şu günlerde, zihinlerde canlanan Kerbela çölü… ‘Kerbela’ deyince de akla gelen ilk iki şahsiyet… Birbirine bağlı iki kardeş! Hz. Hüseyin ve Hz. Zeyneb! Sembolleştirerek sadece Aşura çorbaları yapmakla, gözyaşı dökmekle, zincire vurulmakla değil, evrensel mesajın davetçisi olan bu iki şahsiyetin İslam uğrundaki mücadelesidir akla gelen...

Kerbela’nın kadın kahramanı Hz. Zeyneb’in bizlere örnek olan şahsiyetini hatırlayarak, Kerbela’yı, Aşura’yı ve Hz. Hüseyin’i anlamaya, tanıtmaya çalışmak; onların mektebinden ders almaya, ders vermeye gayret etmek, tüm bunlarla birlikte o Aşura üniversitesini, Kerbela mektebini hakkıyla anlamak zorundayız…

İmtihanın kadın kahramanı Hz. Zeyneb dedik… O, evli ve çocukları olan bir kadındır. Ve Allah’a olan kulluk misyonu ile önümüze çıkmakta, Müslüman kadınlara, Müslüman kadının rolünü hatırlatmaktadır... Öncelikle ilim ve takva sahibi olan babasıyla imtihan edilen, babasının iffet timsali kızı kendi hakkından mahrum kalmak pahasına olsa bile, müminlere Allah`ın likasını arzulatan zifiri karanlıklar içinde sabretmişti acılara... Ta ki hicretin kırkıncı yılında, Hz. Zeyneb babasının şehadetine şahit olmuştu…

Hz. Zeyneb için imtihan devam ediyordu. Sıra kardeşi Hz. Hasan`ın Muaviye`ye karşı harekete geçtiği savaşta, İmam`ın ordusunun ileri gelenlerinin dinini dünyaya satarcasına para karşılığında saf değiştirmeleri ve sonrasında Hz. Hasan’ın şehit edilmesiyle devam ediyordu…

Ve Kerbela! ‘Her yer kerbela, her gün Aşura’ dediğimiz facia… Hz. Zeyneb’in hayatında baki bıraktığı asıl husus; Hz. Hüseyin’in Kerbela`da Yezid ordusu tarafından kuşatılarak, adaletsiz bir ortamda Peygamber (a.s)’in Ehl-i Beyt’ine büyük cefa çektirilmesi, Hz. Hüseyin’in yüzü aşkın aile ve dostlarıyla birlikte acı bir şekilde şehit edilmiş olmasıdır.

Kendi evlatları ve yakınlarının, düşman tarafından kalleşçe şehid edilmesine tanık olduğu ve kendi yüreğinde insanların yalan ve sadakatsiz vaatlerinden kaynaklanan derin yaraların bulunduğu bir ortamda Zeyneb, tüm zorluklara rağmen Allah’a tevekkül etmiştir. Yalnızca O’ndan medet umarak sabır abidesi konumuna gelmiş ve engin görüşü sayesinde esirler kafilesine öncülük ederek, Kerbela kıyamının mesajını dünyaya yaymıştır.

Bizler, Zeyneb’i eşi ile tanımayız. Onu hep Hz. Hüseyin’in yanında Ona yoldaş olarak biliriz. Hatta Zeyneb, amcası oğlu Abdullah ile evleneceği zaman iki şart koşmuştu. Hz. Ali demişti ki; “Zeyneb Hüseyin’e çok bağlıdır. Her gün Hüseyin’i görmek için müsaade edeceksin ve Hüseyin bir yere gitmek istediği zaman Zeyneb’i de götürürse izin vereceksin.’’

Evet! Zeyneb Kerbela`da Hz. Hüseyin’i yalnız bırakmamıştır. Zaten Zeyneb olmasaydı, Kerbela tarihte dilsiz kalırdı… Zeynep (r.anha); direnişiyle, yırtılmış hicabıyla, sarsılmaz imanıyla, o kararsızlara karar, hedefsizlere hedef, hedef bilmeyenlere de hedef oldu, hedef aşıladı… “Kadın sesi haramdır’’ diyerek hakikatleri anlatmayı kadına yasaklayan zihniyete Hz. Zeyneb en güzel cevaptır… Şöyle demişti Zeyneb:

“Ey Kûfe halkı! Siz, ey hile ve ihanet ehli! Gözyaşınız durmasın ve iniltiniz dinmesin! İslam Peygamberi ve Onun hanedanına iman bağıyla bağlandıktan sonra, dünya malına satıp, o iman bağını çözdünüz. Sizler, çöplükte bitmiş, bir şeye yaramaz, faydasız otlar gibisiniz. Evet, evet, artık çok ağlayıp az gülün. Yemin olsun ki, siz öyle bir ayıp ve çirkeflikle lekelendiniz ki, asla hiç bir yıkamayla alnınıza yapışan o kara lekeyi silemeyeceksiniz. Cennet gençlerinin efendisini katlettiniz.

Ey Kûfe halkı! Bu ârı, bu ayıbı, bu kara lekeyi, nasıl temizleyeceksiniz? Yazıklar olsun size Kûfeliler! Resulullah’ın ciğerini nasıl parelediniz? Peygamber kızlarının ve gelinlerinin hicabını, nasıl bir küstahlıkla çekip aldınız? Peygamberin hürmetini, nasıl da ayaklar altına aldınız. Bilmez misiniz ki Kerbela’da pervasızca akıttığınız kan, aslında Peygamber’in kanıydı! Kara bir günün ortasında, kan emiciler gibi kondunuz, Peygamberin o öptüğü boğaza...’’

Hutbe uzunca devam etmekteydi… Şu bir gerçek ki; meşhur batılı yazar Frişler ‘İmam Hüseyin ve İran’ isimli kitabında şöyle yazmıştı:

“Kûfe’de Zeyneb’in okuduğu hutbe, onca musibet ve zorlukların, kendi azizlerini kaybetmenin; o yüce kadını dize getiremediğini ve iradesiz kılamadığını göstermektedir. Hâlbuki okuduğu o sert ifadeli hutbe, anında kendisinin de öldürülmesi için yeterliydi. Ama Ondaki iman gücü Onu korkusuz kılmıştı.”

Dolayısıyla Hz. Zeyneb, bu mücadelede örnek bir müminedir. O acımasızca, insanlık dışı ve psikolojik tüm saldırıların arasında tevhid sancağını taşımaya devam ediyor. En büyük kaybın, iman olduğunu vurguluyor. Hz. Hüseyin ve dostlarının bir şey kaybetmediğini, bilakis kazandıklarını, kendilerini kazanmış olarak övünenlerin ise, gerçekte çok büyük kayıplara uğradığını haykırıyor.

Hz. Hüseyin ve yarenleri, Müslüman olduklarını iddia eden kimseler tarafından alçakça katledildiyse; bu gün de tarihine ihanet eden bazı kimseler Hüseyin’lerin canına kastetmekte, zindan, sürgün, işkence, muhacerat yaşatmakta ve Zeyneb’lerin hicaplarını yırtmaktalar…

Şayet İslam güneşinin üzerimize doğmasını istiyorsak, Hüseyince direnen eşlerimize, kardeşlerimiz ve ağabeylerimize en büyük destekçi biz olmalıyız. Her Hüseyin’in yanında bir Zeyneb olmalı!

Kerbela`nın mesajını günümüze taşımış, hüzünler anası Hz. Zeyneb’e selam olsun!

Meryem Koca / Nisanur Dergisi – Kasım 2012