Tebessümün nişanesi şehadetinin

Kefenin iman kokuyor ey Şehid!

En içli duaydı o, gönlünde senin

Bakışların saadet tütüyor ey Şehid!

***

Elinde mazbata, ak ile karayı birbirinden ayırmaya kalkışan kuklalar otağı bir diyar! Haksızlık ve hırsızlığın kol gezdiği, kendini bilmez bir güruha mâl olmuş bir diyar! Gewer...

Kalın kara bir perdeyle örtülü vicdan sahipleri cirit atıyor etrafta... Korunaklı bir kale gibi bilinen diyar mı buralar? Hakkı bilip batıla karşı duranlar mı bunlar? Sokakların, imanlı bedenlere tuzak hükmü taşıdığı bir belde neler taşımaz ki içinde! Nelere gebe yarınlarımız...

Kin dolu yüreğim! Zulmü reva gören, hakkı örseleyen bu zihniyet biledi nefretimi...

Ey anamın diliyle konuşan beşer! Bu denli şaşacak ne var içinde?... Benimsediğin ideoloji, takipçisi olduğun yol Allah’tan gafil kalmana değer mi! Rahman; ‘İnsanların dillerinin ve renklerinin farklılığı Allah’ın ayetlerindendir...’ diye buyurmamış mı? Bu gaflet bu isyan bu hevaperestlik ne diye! Ya bu zulüm bu tuğyan yanına kâr kalır mı?

Ey babamın ırkından olan beşer! Kitabıma kastın nedendir senin?... Yakıp yırttığın o Kur’an-ı baş ucuna asman kurnazlığından mıdır, yoksa cehaletinden mi! Binlerce kez kırılsın imanlı yüreklere uzattığın o elin... Kopulasıca dilini artık değdirme değerlerime!

***

Yüreğimin sancısını dindirmeye gücüm yetmiyor... Yılların ahh’ı dolandı yine dilime... İçimde çok eskilerden kalma bir yara, durmadan kanıyor... Mazimin gülleri diken misali!

BDP/PKK kirli oyununa ‘artık yeter’ diyen haklı bedenler, kıskaca alındı öz vatanında... Bir yanda azgınlığın reçetesini ilaç diye sunan çığırtkanlar bir yanda maddi manevi mahrumiyetlere maruz bırakılan halk... Ve zalime boyun eğmeyen bir topluluk! Ateş ortasında...

Zulme karşı duruşun ismi oldu ‘Mustazaf’... Irkı, dili, malı ve canı asla imandan öte kabul etmeyen, insanlığın ve kulluğun idrakinde bedenlerin mücadelesine tanık oldu yer ve gök! Şu yollar ilk kez böyle bir azameti taşıdı... Kendini herşeyiyle Kur’an’a siper edenleri ağırladı Gewer şu günlerde...

Bir yanda propagandasını yaptığı örgütün ilahlığını kabul etmeyenleri sindirip yok etmeye çalışan maşalar, öte yanda tüm varlıklarıyla Allah’a teslim olmuş civanlar... Her fırsatta kepenk kapattırıp –birahaneler hariç tabi- halkın ekmeğine mani olan kof beyinler; varlıklarını ancak halis Müminleri alt etmekle sürdürebileceklerinin farkındalığıyla püskürttüler zehirlerini...

Her zamanki gibi hedef Mustazaf-Der ve İnzar kitap eviydi! Saldırdılar... Taşladılar... Yetmedi, yaktılar...

Bir can kalmıştı alenen kastetmedikleri en son ona da abandılar!

Vallahi aldandılar...

Kazandıklarını sandılar ama daha bir alçaldılar... 

Ve en sonunda esfeli safiline yuvarlandılar...

Zahirde kaybeden olduk! ‘Zafer ancak inananlarındır!’ oysa... Bir şehid bir şahid verdik toprağın bağrına... Usulca koyverdi canını Rahmanın yoluna... Kurban etti kendini Allah için, Ubeydullah!

Nazlı nazlı yayılırken semada şehidimizin nuru, toprağa düşen şehadet tohumunu sulayan yağmur damlaları hiç dinmedi günlerdir!

Son cemrenin düşüşüyle kışa veda etmiştik. Sen ise gönlümüze düşen bir cemre oldun Can Şehid!

Seninle; gidişinle neler oldu bir bilsen... 

O el değmemiş gönül bahçelerinde güller açıldı Sen kokulu... Rahmet damla damla indi yüreklerimize... Boy verdi tazecik fidanlar, şehadetinle... İman harelendi, paslar silindi kaskatı kesilmiş kimi kalplerde! Bereket oldun düştün bağrına Gagewran’ın! Şeref oldun asıldın gözü yaşlı anne ve babanın, kalbi mahzun eşinin boynuna...

Hüznü yaşadık ta derinden... Gözyaşlarımızı akıttık yanık bağrımıza... Ama unutmadık! Yolunun yolcusuyuz daimen ve ebeden... Şehadetinin şanı sardı zira dört bir yanımızı... Seninle; gidişinle dirildi umutlarımız... Hakkın batıla galip gelişine tanık olduk herbirimiz, yeniden...

Öte yandan iftiralar, karalamalar ve tecritler! Şehadetini gölgelemeye yönelik eylemler... Şirkin en çirkin yönüyle tepinmekte münafık bedenler... Ama ne esef, ne gam! Şehadetini örtpas etme adına sarf edilen herbir söz yel olup uçmakta elhamdulillah... Allah aşikâr kılmakta kutlu şehadetini... Gâh rüyalar gâh sırlı olaylarla...

Şehadet seherinde çekilen fotoğrafını görenler hayretlerini gizleyemiyorlar... Yüzünden yayılan o ılık tebessüm ve bakışlarındaki ifade akıllardan çıkacak gibi değil Can Şehid! Haykırdı lisânı hâlin İlayı Kelimullahı;

‘Allah yolunda öldürülenlere ‘ölüler’ demeyin... Hayır onlar diridirler fakat siz sezmezsiniz...’

Bizler de şahidleriz ki Sen Allah rızası doğrultusunda yaşadın ve o uğurda can verdin! Şehadet şerbetinden kana kana içtin... Mübarek olsun şehadetin ey medarı iftiharımız! Nurlu yolun-un- takipçileriyiz...

Elif Yüksek