O gün farklı bir atmosfer vardı. Herkeste hüzün ve durgunluk hakimdi. Mescidde ders halkası yavaş yavaş tamamlanıyordu. Hoca öğrencilere selam verip oturunca onların gözlerindeki hüznü ve bir anlık oluşan umutsuzluğu fark etmişti. Tüm halkaya göz gezdirdikten sonra bu durgunluklarının sebebini sordu. Sonra “Nebevi Hareket Metodu” dersini şu hikayeyle sonlandırdı.
“Eşim, ceza evinden yeni çıkan, hasta yatağında, zindan duvarlarının tüm hastalıkları üzerine sinmiş ve bir deri bir kemik kalmış bir abiyi ziyarete gitmişti. Rasulullah (sav)’ın ‘Cennetlik bir adamı görmek isteyen bu adama baksın.’ Sözleri ona ne de çok uyuyordu. Bir insan için değerli olabilecek her şeylerini Kuran ve İslam yolunda feda etmişti. Zindan duvarlarını şahit kılmıştı. Eşimle sohbet ederken bir ara şöyle demişti: “Sizler benim askıdaki kollarımın meyvelerisiniz. Eğer bizler o askıya, işkencelere sabretmeseydik sizler bu kadar rahat ilim verip, bu kadar rahat hayır kurumları oluşturamazdınız. Bu sevdayı, bu tebliği, bu İslami çalışmaları o kollara borçlusunuz.” Böylece zindan ve hastalıklar sebebiyle şehit olmuştu.

Hoca bu anının tüm Meryemler için yeterli olduğu kanaatinde sukût etti. Askıdaki kolların meyveleri riyasette ve takvada öncü olmalıydı. Mazlumiyetin simgesi, zalimlerin korkusu olmalıydı. Bu kolların meyveleri Allah`a doğru bir yol olmalıydı. Dualar ve zikirlerle rabıtalı, zulmü kaldıran el olmalıydı.

“Ey insanlar! Size Rabbi`nizden bir öğüt, gönüllere bir şifa, müminler için bir hidayet ve rahmet geldi (Yunus 57)” ve “Şüphesiz her zorlukla bir kolaylık var. Gerçekten, aynı zorlukla beraber bir kolaylık vardır (İnşirah:5-6).” Ayetini idrak edip mümin vasıfları ile bezenmiş bir hayatta zulmün zincirlerini kıranlar olmak duası ve temennisiyle vesselam...

Katrün Neda Altın / Mardin-Nusaybin / Yaş: 21