Eskiden bu işin daha bir dikkatli dili vardı. Öyle uçuk vaatlere pek rastlanmazdı.

O tip vaatler genellikle ne iktidar partisinden ne de ana muhalefetten gelmez, daha çok kazanma ihtimali olmayan marjinal partilerden gelirdi.

Demirel köprüsüyle, Ecevit Karaoğlanlığıyla pazarlanırdı.

Erbakan, içerde ağır sanayi hamlesinden, dışarıda İslam Dünyasından söz ederdi.

Vaatlerdeki üslup Çiller ile değişti. Herkese iki anahtar (bir ev için, bir de araba için) vaadinde bulundu Çiller. Ama Tansu Hanım iktidara geldiğinde kimileri anahtar koleksiyonu yaparken, kimileri de elindeki anahtardan oldu ani bir devaülasyonla.

Askerlik kısalacak dedi, mafyaya dönüşen bir özel ekip kurdu.

Sonra Cem Uzan çıktı piyasaya.

Reklamcılarla çalıştı ve inanılmaz vaatlerde bulundu; ama halk Erdoğan’ı tercih etti.

Şimdi sıra Kemal Kılıçdaroğlu’nda. Her aileye 600 TL vermekten söz ediyor.

“Askerlik altı aya inecek” diyor.

“Mazot 1 lira olacak” diyor.

“Taşeron işçiler dönemi bitecek”diyor.

“Bunu nasıl yapacaksın” diye sorduklarında “Benim adım Kemal, ben yaparım” diyor.

Neyi nasıl yapar bilmem; ama bildiğim bir şey var ki bu seçim Kılıçdaroğlu için hayati öneme sahiptir.  Sadece Genel Başkanlık koltuğu değil siyasetçiliğinin tümüyle bitmesi tehlikesi var.

O yüzden yüklen Kemal, kimse tutamaz seni!

Tatil günlerini üç güne çıkar, çalışma saatlerini 5 saat ile sınırla.

Çalışanlara asgari ücret kadar devlet yardımı vaadinde bulun.

Anadilde eğitimi savun, aftan söz et. Nasıl olsa iktidara gelemezsin, bari eski oylarının altına düşme.

Hasbelkader iktidar olursan da mazeretin hazırdır.

“Enkaz devraldım, düzeltinceye kadar zaman verin”

O zaman da genellikle bir sonraki seçim olur.

Yeni vaatler bulursun o zaman da, unutma bu memleket çok verimlidir.