Bahar, tüm yeryüzünün uyanması, dirilmesi, canlanması, kendi özüne dönmesi anlamına gelen bir değişikliktir.

 

Baharın gelmesi ile değişir yeryüzü, canlanır uyuyan bitkiler ve böcekler.

 

Ağaçlar ileride insanlığa meyve vermek için kendini hazırlamaya başlar.

 

.

Allah Kur`an`da biz kullarına, ölü olarak görünen yeryüzünü gökten indirdiği su ile nasıl canlandırdığını/dirilttiğini ve sonra o yerden bitirdiği otların zamanı gelince nasılda kuruduğunu/öldüğünü ibret alabilmemiz için, sık sık örnek olarak verir.

Böyle tabiat üzerinde gerçekleşen değişiklikleri, toplumda yaşanan hadiseler, olaylar, eylemler ve devrimlerin gerçekleştirdiği değişiklikler içinde konuşulup ve örneklenebilir.

 

 

Örneğin şuan dünya, orta doğuda yaşanan, Arap baharını konuşuyor ve yorumluyor.

 

Arap bölgesinde yaşanan devrimleri, Arap devrimi ile beraber, Arap baharı diye de adlandırılır. Çünkü baharın gelmesi, adeta dünya üzerinde bir devrim niteliğindedir.

 

 

 

İşte baharın gelmesi ile, hem tabiatta hem de bölgede yaşanan bu devrimleri/değişikliklerin aynısını, kendi ruh tabiatımızda yaşayarak değiştirebiliriz. Buda ancak bütün uzuvlarımız ve ruhumuzun içten, samimi bir TÖVBE etmesi ile gerçekleşebilir.

 

 

Nasıl ki bahardan önce soğuk, kuru ve cansız geçen kış ayından sonra, tam tersi, canlı, renkli ve sıcak bir bahar geliyorsa, biz insanlarda yaşadığımız günah dolu cansız/ruhsuz bir hayattan Nasuh bir tövbe ile canlı bir hayata dönüştürebiliriz.

 

Şeytani duyguların hâkim olduğu beden ve ruhlarımıza, melek`i duyguların galip gelebilmesi için, yeniden terk ettiğimiz, kuran ve sünnete dönmeliyiz. Unutmayalım ki ruh ve bedenlerimizde gerçekleşecek olan böyle bir devrimin, ancak bu iki düstura sımsıkı sarılmakla olabilecektir.

 

 

Kış ayı soğukluğunun sertleştirdiği tabiat gibi, kalplerimizde günahlar ile kas katı kesilmiştir. Nasıl ki, baharın gelmesi ile güneş kendini gösterip, sert yeryüzünü ısıtarak, yumuşatıyor ve canlandırıyorsa, bizde de iman baharının güneşi ile kalplerimizin yumuşa cağını unutmayalım.

 

 

İnsanların İslamsızlıktan dolayı insanlığını kaybettiği şu ahir zamanda, bu bahar ayını, kendimize TÖVBE BAHARI olarak belirleyelim. Bu bahar ile, yaptığımız günahların büyüklüğü ve çokluğuna bakmadan, Rabbimizin Gaffar ismine sığınarak, ondan tövbe ve bağışlanma dileyelim.

 

 

Dünya hayatının oyun ve eğlencelerden ibaret olduğunu, geçmişte yaşadığımız günah dolu günlerde daha rahat anlamışızdır.

 

İşlediğimiz her türlü günahların bizlerde oluşan büyük boşluğu bir türlü doldurmadığını ve ruhlarımızın bir türlü doymadığını da anlıyor ve şahit olmuşuzdur.

 

 

Görüp ve anladık ki ‘ruhlar sadece ama sadece Allah`ı anarak rahatlar`.

 

 

Görünmeyen bir elin toplum içerisinde tek tek insanları alıp götürdüğüne şahit olmaktayız. O görünmeyen el bizleri de alıp götürmeden, kapanmayan tövbe kapısından girmeyi başaralım.

 

 

Nefis her zaman kötülüğü emir eder. Bu ilahi nasihati yine günah dolu hayatı yaşadıkça daha rahat anlıyor ve inanıyoruz.

Her gözümüzü dünyaya açtığımız günü kendimiz için fırsat bilip, bir daha yapmamak üzere tövbe kapısına dayanmalıyız.

 

 

Tövbe demek, yapılan günahlara pişmanlık duymak demektir.

 

Tövbe demek yaptığı günahlara karşılık, nefsini temize çıkarmamaktır.

 

Tövbe demek, karanlığın sıkıntılarından, aydınlığın rahatlığına çıkmaktır.

 

Tövbe demek, Yunus olmaktır. Yaptığı hatanın farkına varıp, Allah`a yönelerek, asıl misyonuna geri dönmektir.

 

Tövbe demek, dünyanın tüm çekiciliğine karşılık, elinin tersi ile itebilmektir.

 

Tövbe demek, peygamber as`a benzeme gayreti içerisine girebilmektir.

 

Tövbe demek, kibirlenen başımızı, Rabbimiz karşısında toprağa koyabilmektir.

 

Tövbe demek, geçici olan hayatı ebedi olan hayata tercih edebilmektir.

 

 

 

Dünya hayatımızın anlamlı olabilmesi için Allahlı yaşamalıyız.

 

Her işimizde Rabbimize danışmalı ve onun yönlendirmesi ile hayatı sürdürmeliyiz.

 

 

İnanın o zaman her iki dünya hayatının huzuruna kavuşabiliriz.