İrade insanoğluna verilen en güzel unsurlardan yalnızca biridir. Öyle ya Rabbimizin yarattıkları, donattığı güzellikler saymakla bitiverir mi? Her yanımız şeytanın tuzaklarıyla kaplıyken irade bize verilen demirden bir zırh gibidir. Bakırla plastiğe baktığınızda anlarsınız aradaki farkı, gelen her kılıç darbesinde kırılmak yerine ufak bir çizikle atlatıverir. İşte bu çiziklerdir bizim o kılıç darbelerinden almamız gereken ders. Müslüman dediğin aynı delikten iki kere sokulmaz…

Teknolojiye çevirelim bakışlarımızı. Ortaya çıktığı andan itibaren yararlı mıdır, zararlı mıdır tartışmaları devam ediyor. İşin tuhafı ilkokuldaki çocuklar dahi münazara konusu olarak bunu seçiyor. Evet, insanlar aralarında bunu fazla fazla tartışıyor, lakin işin hakikati perde kapanınca başlıyor. Bu tartışmalar tartışıldığı yerde kalıyor, konuşma bittikten sonra adeta bir tozlu kitap edasıyla eskimek üzere kitaplığa kaldırılıyor. Göz önünde değil bu kitaplık, belki çatı arası belki de eskiyeceği yer kullanılmayan bir sandıktı… En yanlış olan ise insanoğlunun bunun farkında olmamasıydı.

Her şeyin fazlası zarar bunu hepimiz biliyoruz. Ancak bu durumun eyleme dönüşmesi gerektiğinde ise hepimiz geri çekiliyoruz. Teknolojinin yararı kadar zararı da vardır. Bizler teknolojiyi dozunda kullandığımız sürece ancak bu oyunun pençesinden sıyrılabiliriz.

ŞEYDA ÜNAL