SÜMEYYE AKSOY / DOĞRUHABER

Bizleri, karşılaştığımız problemlerin zorluğu değil de, o problemlere yüklediğimiz anlamlar kaygılandırır. Çocuklar için de böyledir. Çocuklar, problemin ne anlama geldiğini, bizlerin bakış açısıyla belirler. Çok büyük gibi görünen problem bizim dünyamızda küçücük kalıyorsa, çocuklarımız için de problem ne kadar büyük olursa olsun endişeye kapılmaz. Pozitif bir ruhla yetişir.

Küçücük sorunları bile büyüten ebeveynler olursak, çocuklarımız mutsuz, kaygılı olur. Hep şikâyetçi ve memnuniyetsiz hale bürünür. Çocuklarımız için hayatın her anı anlamlandırılmalı ki, kaygılardan ve korkulardan kurtulsunlar.

Bundandır ki, çocuklar yaşadıkları olayları bizlere anlatmaya çok isteklidirler. Bu isteğin sebebi, yaşadığı olayın biz tarafından yorumlanarak bir “anlam” kazanmasına duyduğu ihtiyaçtandır. Mesela; arkadaşı ile tartışan ve küsen çocuğumuzun bu olayı bize anlatmak istemesi, sadece kavga anını resmetmek için değildir. O anlatım sırasında biz ebeveynlerin olay hakkında yorumuna ihtiyaç duymasıdır. İşte çoğu zaman bizim için basit gibi duran çocukları ciddiye alma ve olayları yorumlayış tarzımız çocuklarımızın hayata bakış açısını belirleyecektir.

Bir gün çocuklarımız yanımıza gelip “Anne-baba, ben hayata sizin baktığınız gibi bakmıyorum” derse şaşırmamak gerek… Çünkü çocuklarımız üzerlerine düşen her şeyi yaptı, çocukluk döneminde neyle karşılaşmışsa bize gelerek “anne bu niye böyle?” diye sordu. Ama biz her seferinde “şimdi işim var, sonra”  dedik. Ya da “Anne bugün ne oldu biliyor musun?” diye sorduğunda, “bilmiyorum bilmekte istemiyorum” diyerek arkamızı dönüp mutfağa gittiğimizde, arkamızda bıraktığımız şaşkın bakışlı gözlerin karşılığıdır ergenlik sorunları…

Çocukluk dönemi masumdur. Bizler bu dönemde yanlış eğitim uyguladığımızı fark ettiğimizde kendimizi değiştirirsek, bizimle birlikte evlatlarımızda değişir. Fakat ergenlik öyle bir dönem değildir. Yanlışı düzeltsek de çocuklarımızı düzeltmede geç kalmışızdır.

“Her şeyin bir çaresi var” bakış açısıyla büyüyen çocuklarımız daha güçlü bir yapıya sahip olacaktır. Unutmamalıyız ki hayatımızda ki sorunlar, sorunların büyüklüğü ile değil, o sorunlara yüklediğimiz anlamalarla büyür, küçülür…