İsraf kelime manası olarak; gereksiz harcama, gereksiz tüketim, savurganlık gibi manalara gelir. Bizim aklımıza ilk gelen şey ise genelde çöpe atılan yemekler, fazladan alınan eşyalar vs. olur.

Peki, israfı sadece bu yönüyle hatırlamak ne kadar doğru?

Gelişen dünya ve artan ihtiyaçlarımız karşısında, bizlerin en çok yokluğunu çektiğimiz sürekli azlığından şikayet ettiğimiz şey “zaman” dır. Çok değil elli yıl öncesi ile günümüzü kıyasladığımız zaman nasıl bir israf içinde olduğumuzu kavrayabiliriz.

 Baktığımızda elli yıl önce günlerce süren mesafeler artık günümüzde bir, iki saati aşmıyor. O zamanlar yapılan işler teknolojinin gelişmesi ile artık saniyeler sürüyor. Konu eskiler olunca ne kadar kültürlü ve ilim sahibi olduklarını es geçmemek gerek. Peki, biraz düşünelim her şeyin ağırdan gittiği dönemlerde zaman yetiyorsa, yaptığımız işlerin saniyeleri bulduğu bu devirde neden zaman kıtlığı yaşıyoruz?

Bu sorunun cevabına israf kavramını tekrar gözden geçirerek ulaşabiliriz. Zaman eskiden de aynıydı şimdide. Artması veya eksilmesi söz konusu olamaz. Ancak 24 saatimizi nasıl geçirdiğimize bakmalıyız. Eğer bize verilen zamanı savurganlık içinde geçirip israf ediyorsak kıtlık yaşamamız kaçınılmaz olacaktır. Hayatımız da üç şey değiştirip sonuçları kendimiz gözlemleyebiliriz. Bunlar; az uyumak, az konuşmak, az yemek…

Son olarak İnşirah suresinin 7 ve 8. ayetlerine bakacak olursak Rabbimiz bize “bir işi bitirince hemen başka bir işe giriş, onunla uğraş. Hep Rabbine yönel” buyurmakta ve böylelikle boş zaman kavramını hayatımızdan çıkarmaktadır.

İsraf edip kıtlıklar yaşamamak temennisi ile…                                              

RUMEYSA ÜLSEN