Bu ziyaretler 2006 tarihinden sonra ikinci, 2007 tarihinde uygulanan ambargodan sonra ise onun ilk ziyaretidir. Bu ziyaretler, 2006 yılında yapılan ve Hamas’ın büyük zafer kazandığı nezih seçimlerin ardından kurulan Filistin hükümetinin meşru görülmesi açısından da büyük önem taşıyor. Bu ziyaretler Filistin hükümetinin Arap baharının yaşandığı ülkelerle kurduğu yeni ilişkiler ve bu ilişkilerin içeriğini de gün yüzüne çıkarmış oldu.

 

Kuşkusuz Filistin için en önemli ülkelerden biri Mısır’dır. Mısır`da devrik Mübarek rejimi daha önce Gazze’ye, gıda, ilaç, yakıt ve silah ulaşmasını engellemek için Siyonistlerin talebi üzerine Gazze sınırına çelik duvar inşa etmeye başlamış, Filistin hükümetine olmadık sıkıntılar vermiş ve bölge üzerindeki ablukayı daha da sıkı hale getirmek için çalışmıştı. O dönemde Mısır rejiminin Filistin hükümetine, halkına ve davasına yaptığı baskıları buraya sığdırmak mümkün değil.

 

Yine bu ziyaretler, Siyonist rejimin Filistin hükümetini Arap ve İslam ülkelerinden uzaklaştırma ve onu kuşatma politikasının da artık iflas ettiğini gösterdi. Aslında Siyonist kuşatma Arap ve İslam âlemini Gazze’ye taşıdı. Bu ülkelerden Gazze halkıyla dayanışmak için ard arda kafileler yola çıkmaya başladı.

 

Bu ziyaretler, Ramallah’taki güdümlü Filistin yönetiminin Hamas hükümetini düşürmek, ona yönelik kuşatmayı sürdürmek ve siyasi arenadan uzaklaştırmak için ortaya koyduğu politikanın da başarısızlıkla sonuçlandığını ortaya koydu.

 

Bütün bunların yanında Hamas hükümetinden silahlı direnişi bırakmasını, işgal devletini tanımasını, işgal rejimi ile yapılan anlaşmalara saygı göstermesini ve ona hayat hakkı tanımasını isteyen Ortadoğu Dörtlüsünün dayattığı şartların ve yaptığı baskıların da zemin bulmadığını gösterdi.

 

Bu ziyaretlerin Filistin halkına siyasi anlamda çok şeyler kazandıracağı muhakkaktır. 2008-2009 savaşında yerle bir olan Gazze’nin yeniden imar edilmesi için siyasi ve ekonomik destek sağlaması, uzlaşı anlaşmasından sonra kuşatmanın kaldırılması için ilk adımın atılması kuşkusuz bu ziyaretlerin belli başlı kazanımları olacaktır. Arap ülkelerinin yardım elini uzatmak için öne sürdükleri ambargo bahanesi bu ziyaretlerle yok olacaktır.

 

Bu ziyaretlerin diğer kesin bir sonucu da, Fetih yönetiminin uzlaşı konusunda ayak diretmesinin artık anlamsız olduğunu görmüş olmasıdır. Arap dünyasındaki bahar ve bu baharla birlikte Hamas’a yakın hareketlerin bir bir iktidara gelmesi Fetih’in daha fazla beklemesini anlamsızlaştırıyor. Fetih, Siyonist rejimin hendeğinden çıkıp Hamas’la gerçek bir ortaklığı kabul etmesinin bir realite olduğunu daha iyi anlayacaktır.

 

İşte bütün bu nedenlerden ötürüdür ki Siyonist rejim Heniyye’nin yaptığı dış ziyaretlerden rahatsız olduğunu açıkça ifade etti. Hoşnutsuzluğunun en önemli nedenlerden biri Arap ve İslam ülkelerinin Heniyye’yi Filistin Başbakanı olarak tanımasıdır. Bu da 2007 yılından beri Hamas’ı kuşatmak, kurduğu hükümeti düşürmek ve tamamıyla tasfiye etmek için aldığı tedbirlerin yok edilmesi anlamına geliyor.

 

Arap ve İslam ülkelerine yapılacak en güzel öğüt şu olmalıdır: “Tarihin sizi Filistin halkını ve hükümetini kuşatan Siyonist terör rejimine ortak olanlardan kaydetmemesi; sizi de Zeynelabidin bin Ali, Mübarek ve Kaddafi gibi kendi çöplüğüne atmaması için Amerika’nın onayını beklemeden Filistin hükümetini tanıyın ve hem Filistin hükümetine hem de Filistin halkına gereken her türlü desteği sağlayın.”