Hizmet Bir Bütündür. Ölçü, Allah Rızasıdır
Bilesin ki dava hizmeti bir bütündür. Onun küçüğü-büyüğü, önemlisi-önemsizi yoktur. Olamaz. Hepsi büyük, hepsi önemli ve hepsi hayatidir. Nasıl ki bedenimizin azalarından ta hücrelerine kadar en küçük, en gözle görülmeyen cihazın dahi hayati manada büyük bir vazifesi var ve çok önemli ise, dava hizmetindeki işler de öyle… Bedenimizde bu küçüktür, bu önemsizdir ya da bu fazladır diye söyleyebileceğimiz hiçbir şey olmadığı gibi hizmet işlerinde de bu gibi hususlar yoktur. Dava’nın “hizmet bedeni”nde küçük-büyük, önemli-önemsiz diye taksime çalışan anlayış, davanın “hizmet bedeni”ndeki tecezzi ve taksim kabul etmeyen “bütün”lüğünü göremeyen, fark edemeyen anlayıştır.

Esas ölçü Rıza-yı ilahidir. Hizmet işlerindeki en hayati prensip budur. Bazen hardal danesi kadar küçücük bir hizmet, Rıza-yı ilahi ile olduğu zaman, yüz kişinin, bazen bin kişinin yapacağı büyük işlere bedel olabilir. Nitekim bir insanın hidayetine vesile olmak, bütün insanların hidayetine vesile olmak gibi büyük bir sevabı davet ve azami hayırlara müncerdir. Şu halde hayatımızın ve hizmetimizin her anında asıl odaklanmamız gereken şey Rıza-yı ilahi olmalıdır.

 

Hizmetin Bereketi Cemaattedir. Ona yapışmak lazım
Dava hizmeti müşterekendir. Cemaatle yapılır. Onda ferd yoktur. Ferdin “ben”i yoktur. Cemaat vardır. Cemaatin “biz”i vardır. Cemaatin sana en yakın azaları ise hizmette omuz omuza verip beraberce çalıştığınız kardeşlerin, dava arkadaşlarındır. Bir bedeni teşkil eden azalar ve bu azaları meydana getiren hücreler gibisiniz. Hücreler ve uzuvlar arasında mükemmel ve muazzam bir yardımlaşma, bir dayanışma, bir haberleşme, bir muhabbet, bir diğergamlık, yekdiğerinin maneviyatını takviye etme, birbirinin kusurunu görmeme ve telafisi için yardımcı olma… Ve buna benzer birçok ulvi hasletler var. Çok daha fazlasını görmemiz mümkün. Yaratılış nizamı böyledir.
 

Aynen bunun gibi Cemaat azalarını teşkil eden sizin gibi hücreler arasında da bu nizam ve program sıhhatli işlemeli ki beden hayatı gibi, dava hayatı da sıhhatli ve verimli işleyişini sürdürebilsin. Bir bedeni sağlığından eden çeşitli nedenler vardır. Daha çok içe bağlı olarak, harici mikropların içeriye nüfuz etme yollarını bulmasıyla olabiliyor bu rahatsızlıklar. Hizmet bedeni de benzer bir mekanizmaya bağlı olarak işler. İçte nefis ve şeytan başkaldırmayı bekleyen asiler gibi fırsat kollarken, dışta da onların yardımcıları konumundaki İslam düşmanları nüfuz etme kanallarını zorlayıp durmaktalar.

 

Bunun yegâne çözümü yüzümüz, kalbimiz ve ruhumuz daima Cemaatle olmalıdır. Cemaatin kalbinin attığı yerde bizim de kalbimiz atmalı. Yüzünü çevirdiği yere bizim de yüzümüz dönmeli ve ruhlarımız tek bir ruh olabilmelidir. Bu ise; cemaatı teşkil eden hizmet kardeşlerimizle sürdürebileceğimiz mükemmel ve muazzam bir yardımlaşma, bir dayanışma, bir muhabere, bir muhabbet, bir hürmet, bir diğergamlık, manevi kuvvelerimizi takviye, yekdiğerimizin kusurunu görmeme ve kusurların telafisinde birbirimize hikmetle yardım etme ve bunlara benzer daha birçok ulvi hasletin olması ile ancak mümkün olabilir. Mikropların bedene nüfuzu şayet bir zehir ise, bizim birbirimize ulvi hasletlerle kenetlenmemiz de panzehirdir. Cemaat sıhhatinden ortaya çıkan maddi ve manevi feyzi, herbirimiz, yaşayabildiğimiz ve katkıda bulunduğumuz ölçüde görebiliriz. Şu halde sen, bu büyük vazifeyi ifada en birinci olmaya çalış…

 

Tevazu’da İttihad, İttifak ve Kuvvet Vardır
Hizmeti yücelten, tevazu ve mahviyettir. Kur`an hizmetindeki kardeşlerimiz arasındaki yerimiz daima tevazu ve mahviyet olmalıdır. Fakat bu, halis, sırf Allah (cc) için olmalıdır. Öyle ki, varlığımız, hizmet bedeninin hücrelerinde dağılarak yok olmalı... Görünmemeliyiz… Sen, sen olarak görünmemelisin. Sen dava, sen hizmet olarak görünmelisin. “Fena fi’l-ihvan” “Fenafi’d-dava” dediğimiz şey görünmeli. Yaparken yapan biz olmayalım; dava olmalı, cemaat olmalı. Çalışırken, koşuştururken çalışan ve koşuşturan biz olmayalım; hareket olmalı, cemaat olmalı, hizmet olmalı…
 

Tevazu ve mahviyetin taat ve teslimiyetle sıkı bir ilişkisi var, doğru. Fakat ihlâs ve hizmetteki kardeşlerimize bakışımızla da ilişkisi var. Bununla daha fazla içli-dışlıdır. Örneğin; kusurunu göreceğimiz, tenkid edeceğimiz, beğenmeyeceğimiz hiçbir kardeşimiz olmamalı. İlla olacaksa, o nefsimiz olmalı… İslam düşmanları olmalıdır. Çünkü tenkidde kendini beğenmekle başkasını beğenmeme manası vardır. Başkasını beğenmemekte ise, kendini daha ayrıcalıklı, daha üstün görme gibi riskli manalar vardır.
 

Hâlbuki biz, hizmetin bir bütün olduğunu ve bu haliyle bir bedene benzediğini söyledik. Bedeni oluşturan azalar arasında ise, tenkid yok, birbirini beğenmeme yok, üstünlük taslama yok, kusurları görme ve kusurlarla dışlama yok… Üstadın sözüyle “göz gözü tenkid etmez, dil kulağa itiraz etmez, kalb ruhun ayıbını görmez..” aksine yekdiğerinin vazifesini tekmil için daima birbiriyle yardım içindedirler.
 

Şu halde tevazu ve mahviyet, eğer sadece Allah (cc) için olursa, birçok nefsi hastalığın kapısını kapayacağı gibi hizmet bedenini teşkil eden siz aziz hücrelerin arasındaki uhuvvet ve yardımlaşma bağlarını da iyice tahkim eder. Tevazu ve mahviyette ittihad ve ittifak manaları var. Bu büyük ve fedekarane ahlakın yerleşmesi için çokça çalışmak ve kendimizden başlamak lazım.

 

Aziz kardeşim;
Dava hizmeti bir bütündür, dedik. Vazife ve işlerin büyüğü küçüğü, önemlisi-önemsizi olmaz, asl olan Allah (cc) rızasıdır, dedik. Hizmet cemaatle olur. Cemaatin sana en yakın azaları kardeşlerindir. Bir bedendeki azalar gibi yardımlaşma, dayanışma olmalı… Ta ki hizmet sıhhatle yürüsün. Son olarak tevazu ve mahviyetten söz ettik. Bunda ise; ittihad var. İttifak var. Muhabbet ve kuvvet var. Bunlara tutunmanı dua eder, seni Allah (cc)’a emanet ederim. Kalan bazı sözleri ise, inşaallah sonra yazarım…

Muhammed Şakir / İnzar Dergisi / Aralık 2011