Korkunç depremin yaralarını hâlâ saramayan Van’da üç anne. Üçünün de oğlu eroin bağımlısı. Krize girdiğinde canavarlaşan, çalan oğulları var. Allah’a yalvarıyorlar, iyileşsin, hapse girsin ya da ölsün diye. Eroinin leblebi çekirdek gibi satıldığı, kullanım yaşının 8’e düştüğü iddia edilen Van’da tedbir alması için, devlete yalvarıyorlar...

Van’da çok sayıda bekâr evi var. Bu depremden hasar gören izbe evlerde, 8-10 yaşlarında bağımlı çocuklar da kalıyor. Sokaklarda kaçak sigarayla satarken torbacılık da yapıyorlar. Minibüs durakları, Hz. Ömer Camii Parkı, Sanat Sokağı, okul önleri ve mezarlıklar da eroin trafiğinin yoğun olduğu adresler.

Annelerin anlattığına göre Gürpınar ve Başkale köylerinde eroin imalathaneleri var. İstanbul uyuşturucu piyasasından çok ucuz olmasının ilk nedeni bu. Ailelerin istedikleri de şu: Binlerce eroin bağımlısı gencin olduğu Van’da acilen bağımlı tedavi merkezi açılmalı.

İşte ailelerin ve bağımlıların anlattıkları acı hikayeler:

MERYEM: TEDAVİ OLACAK YER YOK

“Oğlum Emre (24), lise 2’nci sınıfta eroin bağımlısı oldu; İranlı bir taksi şoförü alıştırmış. Askerde bırakmıştı ama Van’a dönünce başladı. Para vermediğimde kırıp döküyor. Evdeki mutfak tüpü, lastik pompası, kablo, tost makinesi, ışıldak, tencere ne bulursa satıyor. Bölgenin tek rehabilitasyon merkezi, Elazığ Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesi’ne başvurdum ama Bağımlılık Tedavi Merkezi 8 yatak kapasiteliymiş. Yer yok. Tek isteğim oğlumu tedavi ettirmek, çok uzak ve küçük bir şehirde yaşayıp çalışmasını sağlamak.”

DESTEGÜL: OĞLU 307 KG’YLA YAKALANDI

“İsmail (21), lise 2’deyken, baliden eroine döndü. Battaniye, çay, para, saat, bilezik, teyp, kredi kartı ne bulursa çalıyor. Büyük oğlum Nazır (28), 307 kilogram eroinle İstanbul’da yakalandı. Eşim de hapiste. Kumam ve üç çocuğu, ben ve iki oğlum, bir başımıza kaldık. Küçük oğlum Taner, terzide çalışıp bize bakıyor. İsmail para vermezsek dövüyor, kendini pencereden atıyor. İsmail keşke kız olsaydı. Her gün ölüyorum, her gün ağlıyorum. Elimden bir şey gelmiyor.”

ASİYE: ÇOK ŞÜKÜR HAPSE GİRDİ

“Ferhat (24), lise mezunu. Dört yıl önce askerden gelince başladı. Kocamın emekli ikramiyesi, iki dairemiz, Fırat’ın eroin parası ve tedavisi için gitti. Hastaneden çıkıp Van’a gelince yeniden başladı her seferinde. Plazma televizyonumuzu, bileziklerimi çaldı. Babasının kafatasını üç yerinden kırdı, elini dirseğine kadar kesti. Kuran’ı kaldırdım. Ya rabbim ya öldür ya hayırlı bir kapı aç dedim. Çok şükür hapse girdi. 20 gündür hapiste. Telefon dinlemesine takıldı, eroin satarken yakalandı.”

SOKAKLAR EROİN KOKUYOR

Eroin bağımlısı çocuklardan birinin anlattıkları ise durumun vehametini ortaya koyuyar: “Üç buçuk saatte bir krize giriyorum. Günde 6 kez kullanmak zorundayım. Kafa yapıyor diye değil, normal bir insan gibi olabilmek için içiyorum. Para yetiştiremeyince iki çarem var: Biri torbacılık ama şimdilik ayıptır diye yapmıyorum. Diğeri de mal sahibine kiracılık yapmak, evi eroin deposuna çevirmek. Hem aylık içeceğimi hem de malın kârından payımı alırım. Tedavi olursam gitmek zorundayım Van’dan. Çünkü sokaklar eroin kokuyor. Hemen tanıyorum, sigaranın içinde yanan eroini.”

KULLANIM YÜZDE 80

Münevver Ölmez (VAKAD gönüllüsü) de şunları anlatıyor: “Öğrenci, veli ve okul yöneticilerine iki yılda 150 kez madde bağımlılığı ve mücadele semineri verdik. Psikiyatrlardan biri, Van’da uyuşturucu yaşının 8’e düştüğünü söyledi. İki kez evimi değiştirdim. Komşu çocukları bahçede ateş yakıp eroin ısıtıyordu, aileleri satıcıydı. Aileler çocuklarına sokakta sigara sattırıyor. Çocuk bir süre sonra eroin içici ve satıcısı oluyor. Çocukların bile tanıdığı satıcıları polis nasıl tanımaz? Operasyonlar sık yapılmalı. Okul sonrası gençlerin eğleneceği yer yok. Geç saatlere kadar başıboş dolaşıyorlar. Çok çocuklu aileler bilinçsiz ve ilgisiz. Beş yıl önce gençlerde kullanıma oranı yüzde 70’ti, şimdi 80’e ulaştı.”

Dünyabülteni