Dünya tarihi ve İslam tarihine bakıldığında görülecektir ki, peygamberlerin ve onların yolunun takipçileri olan dava erlerine her türlü zulmü reva görenlerin bu tavırları, acziyetlerinin bir ifadesidir. Zalimler hak davayı savunan bu insanların davalarına karşı, söyleyecek söz bulamadıklarından onlara bu işkence ve katliamları reva görmüşlerdir. İşkencelerle inananları kendileri gibi düşünmeye zorlamışlardır. Çünkü onların inancına göre, yalnız hak olan düşünce kendilerinin düşüncesidir. Kendileri gibi düşünmeyen insanların yaşama hakları yoktur. Onlara göre insan olmanın ölçüsü onlar gibi düşünmekle mümkündür. Onlar gibi giyinmek, onlar gibi yaşamakla olur. Ülkemizde çıkarılan kılık kıyafeti kanunları, mevcut zihniyetin kendileri gibi düşünmeyen insanlara hayat hakkı tanımadıkları gibi, kendileri gibi giyinmeyen insanları görmeye de tahammüllerinin olmadığının göstergesidir. Nitekim Kuran-ı Kerim’de Nuh süresinde Nuh (as)’un kavminin Nuh’u görmeye dahi tahammüllerinin olmadığından söz etmesi kâfirlerin nasıl bir ruh hali içinde oldukları hakkında bize bilgi veriyor. “Gerçekten de, (imana gelmeleri ve böylece) günahlarını bağışlaman için onları ne zaman davet ettiysem, parmaklarını kulaklarına tıkadılar, (beni görmemek için) elbiselerine büründüler, ayak dirediler, kibirlendikçe kibirlendiler.”

İşte bu zulmün en son örneği Bangladeş’te Abdulkadir Molla’nın şehadetidir. Abdulkadir Molla’ya karşı duyulan bu kin ve öfke onun şahsına değildir. O’nun temsil ettiği davayadır. Tarihte zalimler, nice mazlum ve mustazafı şehid etmiştir. Şehid edilen bu insanların çoğunun toplum içinde bir statüleri yoktu. Ama onların asıl hedefi bu mazlumlar üzerinden onların temsil ettiği davadan intikam almaktı. Nitekim Ümeyye bin Halef’in hiçbir statüsü, toplumsal rolü olmayan Bilal (ra)’a işkence etmesinin ve ona olan kininin sebebi nasıl izah edilebilir?

...

MAKALENİN TÜMÜNÜ OKUMAK İÇİN TIKLAYIN!