Şeytanın macerası bizim için büyük derslerle doludur. Özellikle gurur ve kibir hastalığına kapılıp hayatta sadece kendilerini düşünen, sadece kendi menfaatleri peşinde koşan, başkalarına hakaretlerden zevk alan, başkalarının kendileri önünde baş eğmesi için çabalayan ve kendilerini hiç ölmeyecek bir padişah gibi gören insanlar için bir ibret tablosudur.

Bu gibileri tam olarak şeytanın adım attığı yere doğru adım atıyorlar. Merhamet ve sevgi duygusuna sahip değildirler. Gurur musibetine teslim oldukları için toplumda bulunan muhtaç ve mahrumların vahim durumu, kalplerinde hiç bir etkiye yol açmıyor. Kalp duyuları mazlumların feryadına karşı sağır, gözleri onların eziyet içindeki durumlarına kör ve hissiz davranıyor.
Gurur ve kibir; mazlumların gözyaşlarını görüp etkilenmeyen kuru bir taşa benzetilmiştir.

Hazreti Ali (kv) şeytanla ilgili şunları dile getirir: “Şeytan; Âdem’e karşı, topraktan yaratılmış olduğu için böbürlendi ve ateşten yaratıldığı için gururlandı.”

Öyleyse şeytan Allah’ın düşmanı, taassup sahiplerinin rehberi ve mütekebbirlerin önderidir. O, taassubu temellendirdi, ceberut makamında Allah’a karşı çıktı, büyüklük elbisesi giydi ve tevazu elbisesini çıkardı. Yüce Allah ise onun büyüklenme ve tekebbüründen dolayı onu küçük düşürdü. Böylece onu cennetten kovmuş, ahirette ise onun için şiddetli bir azap hazırlamıştır.
Şeytanın macerasından ders almalı, kibir, gurur ve riyadan kendimizi temizlemeli ve bu çirkin sıfatların yerine kendimizi tevazu ve alçakgönüllülük gibi güzel sıfatlarla donatmalıyız. Böylece yaşam azığımızı sırtlayıp ebedi saadete kavuşma imkânı elde edebiliriz.