Meğer bizi bir yapan muhtaçlığımızmış
Bir kasırga gibi geliyor üstümüze…
Annesinin kucağında masal dinleyerek büyüyen çocuklar, çocuklarının elindeki akıllı telefonla baş edemiyor.
Neredeyse herkesin elinde tabletler, telefonlar…
Çamurdan araba yapmayı bilmiyor artık modern çağın çocuğu…
Telden araba yapmayı, gazoz kapakları ile misketlerle oynamayı…
İstanbul`da yaşadığım için kırsalı çok iyi bilmiyorum; ama 15 gün memlekette kaldığımda görmedim.
Evet, sokaklarda mahalle maçı yapan çocuklar göremedim… Varsa sizin oralarda böyle çocuklar sakın topunu patlatmayın ve bu son neslin kadr-u kıymetini bilin.
Kaldıysa sokağınızda “hışşt komşuoğlu koş fırına bize 2 ekmek al” diyebileceğiniz çocuklar, değerini bilin be o çocukların!
“Teyze annem varsa yarım bardak yağ diyor” diyen bir komşu kızı!!!
AH!!!Tarihin derin sularında kaldılar…
Meğer bizi bir yapan, bizi candan komşular eyleyen muhtaçlığımızmış… Komşu komşunun külüne muhtaç olacak ki komşuluk sürsün.
Evde tuz olmayacak ki komşudan isteyebilesin.
İşte bir kasırga gibi üzerimize gelen bu yeni şey, yani modernizm ve refah bizi köklerimizden etti.
Evde tuzu bitince “kızım koş komşudan bi çırpıda tuz isteyiver” diyen anneye kızın cevabı hazır. “Ne komşusu be anne! Tuz dediğin ne ki! Gider marketten alırım.”
Ah bilseydin be kızım! Bilseydin o tuzun muhabbete,komşuluğa açılan kapı olduğunu. Borç tuz almak için kapısını tıklattığın komşunun kapısını bir de tuz iade etmek için tıklatacağını… Bu esnada hiç değilse “Eee annenler ne yapıyor” diye hatır sorulacağını… Hani diyor ya eskiler “Gönül ne kahve ister ne kahvehane, gönül sohbet ister kahve bahane.”
Evet, işte bu modernist kasırga, teknolojisi ile elimizden bahanelerimizi alıyor. Çamurdan araba yaparken bir araya gelen çocuklar artık internet kafelerde karşılıklı savaşıyor; ama tek kelam etmiyorlar neredeyse.
Cep telefonunda robotik sisteme karşı maç yapıyor günümüz çocukları… Ah nerede o eski penaltı tartışmaları… Nerede o eski tartışmalar… Şimdi robot ne dese o!
Evet, maddi refah düzeyimiz yükseldi. Artık ne komşudan tuz istiyoruz, ne şeker…
Modernizm kasırgası toplumu yapayalnız bireylere bölüyor, yalnızlaştırıyor ve sonra bunalıma sürüklüyor bu kasırga…
Yapayalnız, ha bire tüketen, kimseye fayda veya zarar vermeyen, kendi kabuğunda yaşayan insan modeli!
Felaketin eşiğindeyiz.
Korkarım bu gidişle sonraki nesiller insanlığı da robotlardan öğrenecek.
