Lağv’dan Kaçınıyor Muyuz?

Konuştuklarımıza ne kadar dikkat ediyoruz? Konuştuklarımızın bize hayır ya da şer getirdiğinin ne kadar bilincindeyiz?

Bazıları sırf konuşmak için konuşur. Konuştuklarının hiçbir hesabı olmaz. Sözün ucu nereye varacak veya kime dokunacak gibi bir düşünceleri olmaz. Hâlbuki “söz vardır iş bitirir, söz vardır baş yitirir.” “Söz ola kese savaşı, söz ola kestire başı.”

Her konuşulanın bir hesabı vardır ve her söz kontrol altındadır. Kiramen kâtibin melekleri tarafından harfiyen yazılmaktadır. Ayeti kerimede: “Gerçek şu ki, insanı biz yarattık ve nefsinin ona neler fısıldadığını da çok iyi biliyoruz. Çünkü biz ona şah damarından daha yakınız. Onun sağında ve solunda oturmuş iki kayıtçı melek, onun her söz ve davranışını yazmaktadır” buyrulmaktadır.

Peygamberimiz (s.a.s.) bir hadisi şeriflerinde: “Ya hayır konuş ya da sus” diğer bir hadisi şeriflerinde “insan iki organını, dil ve avretini muhafaza ederse kurtuluşa erer” buyurmaktadır.

Ayeti kerimede müminlerin vasıfları anlatılırken “onlar ki boş ve gereksiz (lağv) söz ve işlerden yüz çevirirler” buyrulmaktadır.

“Lağv”, kendisine itibar edilmeyen, önemsiz, değersiz, işe yaramaz, kendisinden menfaat ve fayda hasıl olmayan söz, fiil ve davranışlardır

Lağv, bağlayıcılığı olmayan, yalan, saçma, hükümsüz şey, karışık ses ve konuşmadır.

Lağv, manası kastedilmeksizin ağızdan çıkan söz, kötü ve müstehcen söz, sövgü, günah gibi şeylerdir.

Lağv, düşünülmeden gelişi güzel söylenen, itibar edilmeyen, faydası olmayan, fuzulî ve çirkin sözlerdir.

 Lağv, sövmek, küfretmek gibi hakaret içeren eziyet verici sözlerdir.

Lağv, kişinin hayattaki amacına ulaşmasında yararı olmayan, konuşma esnasında kendisine ihtiyaç duyulmayan ve konuşulmasından dolayı meydana gelecek günahın sevapları yok edecek sözdür.

 Lağv, ister söz, ister fiil olsun önemsiz ve ahlaken seviyesiz kabul edilen, terk edilmesi gereken, abesle iştigal kabilinden şeylerdir.

Lağv, İslam örf ve ahlakının hoş görmediği türkü ve şarkı gibi şeylerdir.

Lağv, kendisinde hayır olmadığı için atılması ve terk edilmesi gereken şeydir.

Günümüzde lağvin en fazla olduğu, boş ve gereksiz sözün en fazla sarf edildiği yerler sosyal mecralardır. Paylaşılan bir sözün belki hiçbir kıymeti olmadığı halde binlerce takipçisi ve tıklayıcısı olur.

 Hâlbuki kimi söz vardır ki mide bulandırır. Kimi söz vardır ki fitne kokar. Kimi söz vardır ki denize atılsa denizi kirletir. Kimi söz vardır ki insanları birbirine düşürür ve kimi söz vardır ki yuva yıktırır. Kimi söz vardır ki ok gibi kalbe saplanır. Kimi söz vardır kılıç darbesinden ağır gelir ve kimi söz vardır ki üzerinden yıllar geçse yarası iyileşmez, etkisi ve tesiri kaybolmaz.

Mümin lağvden kaçınır. Böyle bir söz işittiğinde selam deyip geçer. O sözün propagandacısı, reklamcısı olmaz. Taşıyıcısı, tıklayıcısı olmaz.

Ayeti kerimede: “Onlar yalana şahitlik etmezler, boş ve faydasız bir şeye (lağva) rastladıklarında, onurlu bir şekilde geçip giderler” buyrulmaktadır.

Başka bir ayeti kerimede: “Onlar boş söz (lağv) işittiklerinde, ondan yüz çevirdiler ve ‘bizim amellerimiz bize, sizin amelleriniz size aittir. Size selâm olsun. Biz kendini bilmezleri(arkadaş edinmek) istemeyiz’ derler” buyrulmaktadır.

Cennette lağv yoktur, selam vardır diyor ve sizi Allah’a emanet ediyorum.