Ve yine kapanır demir kapılar.. Bir kez daha seslenir gardiyanlar, "Görüş Bitti!" diye.. O an bir hüzün oturur donuk bakışlara. Tam çağıldamak üzereyken gözyaşları. "Kulluhu Lillah" denir ve azimle veda edilir ailelere..Çocuklar; "Ben babamın yanında kalmak istiyorum, bırakın beni!!" derken eşler ve anaların yürekleri dağlanırdı.. Ama ne çare?!
 

Yine kapanır demir kapılar! Ağır ağır terkedilir mahkumlar.. Sabırlarına, sevdalarına.. Gardiyan eşliğinde yürünürken loş koridorlarda, kimi Yusuf ağlar, kimisi teselli edecek kelime bulamaz sûkutlarını yüklenir.. Bir kez daha kapanır demir kapılar! Kesif kokusuyla selamlar bizi koğuşlar. Kimseden ses çıkmaz, namazlar kılınır.. Sonra ne dua edilir bilinmez! Yürekten hangi dertler kanatlanır Rabb`e, hangi iniltiler uçar Refik-i Alâ`ya tam kestirilmez.. Bilinen tek şey vardır.. O da zalimin zulmünün başlarına çevrilmesi duasıdır.. Aziz dava yolunda çekilenlerin karşılığında, İslamiyet`in hakimiyetinin istenmesidir..
 

Az mı çekilmişti hak yolda? Sümeyye`lerin, Yasir`lerin, Hubeyblerin yerini doldurmamış mıydı can laleler?! Az mı uzanmıştı örtüye eller? Yezidlerin daha kaç tanesi ferman çıkarmıştı rézan Hüseyin`lere? Şimr yok muydu Müslüman(!) ülkede? Mübarek kanlar akıtan İbn-i Mülcem`lerin sayısı artmamış mıydı ki?!
(...)
 

Hatırlanıp ta duaya dökülürken hâkeza zulümler, bir kez daha sûkun bulur közlenmiş yürekler.. Ferahlatır Rahman`a tevekkül etmek, dayanıp eşiğinde ağlamak..
 

Bir kez daha kapanır demir kapılar.. Ruhlara nakşolmuş adanış yemini yerini bulur tekrar.. Birileri döner koltuklarında kıvranıp nazenin gülleri dört duvar arasına sığdırmaya çalışırken; diğer adalatle kalkınmaya çalışan yöneticiler Selahaddin arar meydanlarda! Dönüp Selahaddin`in F tipindeki E tipindeki aziz torunlarına bakmazken; mitinglerde yiğit arıyor imam-hatipli Başbakan!! Müslümanlığımızı sorguluyor!
 

Tarih bunları yazıyordu işte kara sayfalarına.. Ve yine mazgalları kapatıyordu Yusuf yüzlülere.. Bu kutlu davayı zindanlara kapattıklarını zanneden acizleri de yazıyordu aynı sayfalara.. Hamdediliyordu Rabb`e her şeye rağmen! Ve zindan duvarlarına kazınıyordu sevda sözleri. Bir derece daha yükseliyordu azizler, Rahman`ın katında.. Yüreklerde yer edinip, duaları süslüyordu ilahî sözler!

YA RAB! LIME WERE RAHME.. BILIND BE DENGE DAVA ME!
 

*Aziz Yusuf-i abilerimden ricam, ilim yolunda karşımıza çıkan ve çıkacak olan zorluklara karşı
sabrımızın ziyadesi için, Rabbimize dua etmeleridir..

Meva Karakaya / İstanbul (Kağıthane) - Yaş: 16