Samimi ve içten olacağım..Yüreğimden kalemime akan cümlelerimle belkide birçok kişiyi üzeceğim, belkide rahatsız edeceğim.. Malesef ki hiçbir süslü kelime güzelleştiremeyecek yazdıklarımı, hakkı yazacağım pasif iyileri, aktif iyi olmaya yönlendireceğim.. Haber programları pek dikkatimi çekmez, izlemem yani; ama bu gündemde uzak olduğum anlamına gelmez. Son zamanlarda herkesin malumudur Arakan`da yaşananlar, hepimizin dikkatini çekmiştir Arakan`ın kanlı sokakları. Gözümüz kanal atlarken çarpmıştır bir ara Arakan için toplanan bağış paralarına.. Elden ne gelir deyip dualarımızla destek olmaya çalışmışızdır.. Bende en fazla bir kaç kez dualarıma ortak etmiştim Arakan`ı taki bugüne kadar.. Televizyonun kenarındaki dergi ilişti gözüme ‘inzar dergisi Ağustos ayı’ odama geçecektim. Elimde tuttuğum dergiyi gelişi güzel masama bıraktım. Bugün felsefe günüydü, konu bitimi test çözecektim ki bugünki testi çözdüğümü hatırladım bir süre masamın üzerindeki inci boncuklarla uğraştım ondanda sıkılınca dergiyi aldım elime genel olarak mübarek bayram günlerimizin geçmişlerinden bahsediliyordu. Mehmet Göktaş hocamın yazısını baştan sona okudum yine döktürmüş diyerek sayfayı çevirdim. Ardından, Naşit Tutar`ın `Beklediğimiz Bayramlar` adlı yazısını okudum kendiliğinden akan gözyaşlarımı sildiğimi farkettim şu dörtlüğüde hemen not aldım, `Bu, ne ilk bayramdır zindanlarda geçirdiğimiz ne de son bayram olacaktır ne yazık ki zindanlarda geçireceğimiz.` Allah razı olsun Naşit Tutar ağabeyimizden Türkiye`deki gerçekleri bir kez daha yüzümüze vurdu. Pasif Müslümanlıktan bir an önce kurtulmamız gerektiğini bize hatırlattı. Yüreğim buruk çevirdim sayfaları, anlam veremeden yaşadıklarımıza üzüldüm, sahte gülüşlerimize üzüldüm. Aslında kendimizi nasılda kaptırmışız bu yaşam kavgasına. Ne kadar da boş şeylere canımızı sıkmışız. Kendimizce çektiğimiz sıkıntıları imtihandan sayıp belki de bilmeden Rabbimize sitem etmişiz ve gerçekten anladım ki oturduğumuz yerden boş boş yaşamışız.

Bir hışım birkaç sayfa çevirdikten sonra: `Ölümün Hayattan Daha Güzel Görüldüğü ülke: ARAKAN`a dlı yazıya takıldı gözüm. Ve o an anladım zaten, Arakan gerçekten kan ağlıyor, birilerinin yüreği fena halde sızlıyor.. Yazıyı okudukça ruh halim değişiyor, bir yandan üzülüyor bir yandan öfkeleniyordum. Kendime bu denli uzak gördüğüm olayların adeta içinde yaşıyordum. Empati kuruyordum. Arakanlı çocuk oluyor durmadan ağlıyordum, bir anne oluyor yüreğimin sızısını dindirmeye çalışıyordum. Kim olursam olayım ya öfkeleniyor ya üzülüyordum. Arakan`da ya öfke ya üzüntü var. Bizde mi? Ramazan telaşı bayram alışverişi var. Evet maalesef hayatımızda bu kadar endişe var. Ne giysem derdi, ne alsam heyecanı var. Arakan`da kan var, zulüm var. Bizde pasiflik, korkaklık, üşengeçlik var. `Benim yardımımla mı kurtulacak Arakan?` düşüncesi var. Evet! Sevgili ablacığım ağabeyciğim senin yardımlarınla kurtulacak Arakan. Duan ile huzura erecek Arakan. Aktif Müslüman olarak sevindireceksin Arakanlıları. Ümmetçilik düşüncesi ile hareket edeceğiz inşaallah. Hiçbir yasal hakları olmayan Müslümanların yardımına bizler koşacağız. Secdelerde buluşacağız. Allah-u Ekber nidaları ile Arakan`ın huzuru tatması yakın olacak inşaallah.

Gün Arakan`a yardım günüdür, Gün dualarda buluşma günüdür, Gün harekete geçme günüdür ve gün aktif Müslüman olma günüdür...

Allaha emanet olun Vesselam

Tarih: 22 Ağustos 2012

Zehra Zaloğlu / Bayman – Yaş: 17