ADI: İBRAHİM (AS)

Tevhide şirk bulaştı, müşrikin çanağından.
Halkım, neden uzaklaştı, imanın kaynağından.
Adı; İbrahim`di, babası Azer.
Puta tapınan Azer`de,
Allah`a İman, ne gezer.
Dedi; güneş, ay ve yıldızlar,
Bunlar ilah, olamazlar.
Dedi; Babacığım elinle yaptığına,
Değiyor mu bari onlara taptığına!
Yontarak şekil verdiğin o taşlar,
Dili de yok ki bir konuşsalar!
Dedi, vazgeçmezsen dinime sataşmaktan,
Usanmam gidene dek, seni her gün taşlamaktan.
Dedi; taştan yapılanlara taptırdınız.
Büyük küçük hepiniz, toptan sapıttınız.
Tevhide şirk bulaştı, müşrikin çanağından.
Halkım, neden uzaklaştı, imanın kaynağından.
Dedi; putlara bir tuzak kuracağım.
Elimdeki baltayla hepsini kıracağım.
Güçlü darbelerle tek tek kırdı putları.
Yıkıldı kâfirlerin sarsılmaz sanılan umutları.
Dediler; biz gerçekten aptalmışız,
Kendine bile faydası olmayan,
Taştan yontuklarımıza tapmışız.
Vicdanları onlara, tam doğruyu söyletti.
Ancak gururları, eski küfre yöneltti.
Dediler, yakalayın İbrahim denen o genci.
Diline dolamıştı putumuza olan inancı.
Dediler; atalım O`nu dağlar gibi ateşe.
İbret olsun cümle âlem herkese.
Tevhide şirk bulaştı, müşrikin çanağından.
İslamcılar neden uzaklaştı, imanın kaynağından.
Yakmadı ateş, serin oldu O`na,
Asıl duçar oldu Nemrut, acı olan o sona.
Dedi; ben Rabbime gideceğim.
Bela gelen ülkenizi, şimdi terk edeceğim.
Ve İbrahim, ayrıldı Nemrut`un ülkesinden
Taviz vermedi Rabbinin, Tevhidi ilkesinden.
Çok vefalı İbrahim, görse, şu an mevcut düzeni.
Çok az insan bulurdu, Müslümanca gezeni.
Şöyle bakıp, incelerdi hemi sağı, hemi solu.
Hem adım başı bir camii, hem de putlarla dolu
Bu ne büyük bir tezat, putla camii yan yana.
Razı gelmez Rabbim asla, şirk koşarak imana.
Hem camiye gidiyorsun secde ediyorsun Allah`a
Hem de kıyama duruyorsun resmi bayramlarda
Rab yerine koyduğun, kabirdeki ilaha!
Açın kulaklarınızı, lütfen beni dinleyin.
Tevhidi bir imanı, hemen şimdi, belleyin.
Tevbe edip vaz geçin, şirk koşarak imandan
Yoksa çıkamazsınız kâfirler için harlanmış,
Cehennem denilen o, çok yakıcı olandan.
Tevhide şirk bulaştı, müşrikin çanağından.
İnsanlar neden uzaklaştı, imanın kaynağından.
Gayet açık biliyoruz nedeni;
Anlamadan üfleniyor, işitmeyen ruhlara.
Tapılıyor eski, yeni, rableştirilen Şıhlara.
Tevhide şirk bulaştı, müşrikin çanağından.
Rabbim kurtar halkımı, şirk sağanağından.

Önemli not: İslamcılık; İslami değerleri ticari olarak kullanan bundan dünyalık (mal, mülk, nüfuz) elde eden din tüccarlarıdır. Müslüman ise İslami anlamda yaptığı her türlü çalışmalar sonucunda asla dünyalık elde etmeyen sadıklardır. İslam adına yaptığı çalışma ve ibadetlerin karşılığını yalnızca Allah`tan (cc) bekleyen erdemli şahsiyetlerdir.
Vesselam.

A.Kerim ULUDOĞAN