Peygamber efendimizin sünnetlerinden bir sünnet olan itikaf Ramazan ayının son gününde müminlerin dünyevi uğraşlardan uzaklaşıp kendini ibadete, duaya ve zikre adamasına denir.

Sözlükte “hapsetmek, alıkoymak; bir yere yerleşmek, oraya bağlanıp kalmak” anlamlarına gelen itikafa giren kişiye mu‘tekif veya âkif denir.

İtikâf meselesi tartışılmalı bir mesele değildir. Meşruiyetini Kuran ve Sünnetten alır.

Bakara 187. ayette “Mescidlerde i‘tikâfta bulunduğunuz zaman kadınlara yaklaşmayın” ayeti ile Buhari ve Müslimi’in Hz. Âişe’den rivayet ettiği, “Resûl-i Ekrem ramazanın son on gününde i‘tikâfa girerdi. O bu âdetine vefatına kadar devam etmiştir. Sonra onun ardından hanımları i‘tikâfa girmiştir” hadisi itikafın delillerindendir.

İTİKAFTA NASIL DAVRANILMALIDIR

İtikafa giren kişi tam bir teslimiyetle Rabbine yönelmeli, dünyevi işlerden sıyrılmalıdır. Bundan dolayı cep telefonu gibi teknolojik aletlerle itikafa girmek sevabını azaltır. Çünkü kul burada selim bir kalp ile Rabbine yönelmeli, dua ve zikirlerde bulunmalıdır. Varsa kaza namazlarını kılmalı, yaratılış gayesi ve Rahman’ın nimetleri ile ilgili tefekkür etmelidir.

İSLAMDAN ÖNCE DE İTİKAF VAR MIYDI?

Bakara Suresi 125. Ayet Hz İbrahim’den beri itikafın bulunduğuna işaret eder.

“İbrâhim ve İsmâil’e: Evimi onu ziyaret edenler, ibadet için orada kalanlar (âkifîn), rükû ve secde edenler için tertemiz tutun diye ahid -emir- verdik” (el-Bakara 2/125)