Obama belki de ilk defa insani bir tepki verdi ve ağladı.

Ölenler Amerikalıydı.

Onların gelecekleri, hayalleri, umutları vardı, öyle değil mi?

Peki ya Amerikan saldırılarında ölen çocuklar…

“Onların rüyaları da bedenleri gibi kırılmış” diyor George Monbiot.

Konuyu değerlendiren Monbiot’un sözlerine sanırım eklenecek bir şey yok.

“Orada dengesiz bir genç tarafından öldürülen çocuklar için geçerli olanın Pakistan’da hüzünlü Amerikan başkanınca katledilen çocuklar için de geçerli olması gerekir. Bu çocuklar da aynı derecede önemli, aynı derecede gerçek ve aynı derecede dünyanın ilgisini hakkediyor. Buna rağmen onlar için başkanın konuşmaları ve gözyaşları ile dünya gazetelerinin ön sayfalarında resimleri, acılı akrabalarıyla röportajlar, neyin nasıl olduğuna dair analizler mevcut değil.

Devlet, Bay Obama’nın İHA(İnsansız hava aracı) saldırılarının kurbanlarından bahsedecek olduğunda ise onların daha az insan olduğunun izlenimini veren kavramlarla konuşuyor. İHA’ları yönetenler, vurduklarını “böcek ezilmeleri” olarak nitelendiriyor “zira kumlu-yeşil ekranda bedenler ezilmiş bir böcek izlenimini veriyor” (Rolling Stone Dergisi). Ya da nebatata indirgeniyorlar. İHA savaşını meşrulaştırmak için Obama’nın karşı-terör danışmanı Bruce Riedel, “Çimi sürekli biçmelisiniz. Biçmeyi bıraktığınız anda çim yeniden büyür” diye açıklıyor.

Irak’ta George Bush hükümeti gibi Obama yönetimi de kuzey-batı Pakistan’daki CIA İHA saldırılarının sivil kayıplarını ne belgeliyor ne de kabul ediyor. Stanford ve New York üniversiteleri hukuk okullarının hazırladığı bir rapor, iş başına gelmesinin ilk 3 yılında Obama’nın 259 saldırıda en az 64’ü çocuk olmak üzere 297 ila 569 sivilin ölümünden sorumlu olduğu belirtiliyor.
Bölgedeki çocuklar üzerindeki etkisi ise çok daha tahripkar. Her tür toplanmanın hedef alınması korkusuyla birçoğu okullardan alındı. Obama’nın şevkle genişlettiği İHA programının Bush’un başlatmasından bu yana birçok okul saldırısı oldu. Bush’un tek bir hatası, 69 çocuğu bir medresede katletti.

Araştırma İHA sesi duyduklarında çocukların dehşet içinde çığlık attıklarını ortaya koyuyor. Yerel bir psikolog, korkularının ve şahit oldukları dehşetin çocuklarda kalıcı bir zihinsel yaralanmaya neden olduğunu söylüyor. İHA saldırılarında yaralanan çocuklar araştırmacılara okula dönmek istemediklerini ve hayallerine dair umutlarını terk ettiklerini anlatıyor. Bu çocukların rüyaları da bedenleri gibi kırılmış.”