Regâib, “re-ğa-be” kökünden gelmektedir. Kelime olarak, herhangi bir şeyi istemek, arzulamak, ona karşı meyletmek ve onu elde etmek için çaba sarf etmek demektir. “Reğîb” kelimesi ise, “reğabe”’den türemiş olan bir isimdir ve kendisine rağbet edilen, arzulanan, taleb edilen şey demektir. “Reğîbe”nin çoğulu “reğâib” dir. İslâm âlimleri, Hz. Peygamber (as)’in bu gecede Yüce Allah’ın manevi ikramlarına eriştiğini, bu sebeple şükür ve hacet için namaz kıldığını bildirmektedirler. Allah O geceye hürmet edenleri affeyler. Resulullah bu gecenin değerini ve ehemmiyetini şöyle belirtmiştir. Receb’in ilk Cumâ gecesini ihyâ edene (saygı gösterene) , Allahu Teâlâ kabir azâbı yapmaz. Duâlarını kabûl eder. Yalnız, yedi kimseyi affetmez ve duâlarını kabûl etmez: Fâiz alan veya veren, Müslümanları aşağı gören, anasına-babasına eziyet eden ve karşı gelen çocuk; Müslüman olan ve şerîate (dîne) uyan kocasını dinlemeyen kadın, şarkı ve çalgıcılığı san’at edinenler, livâta ve zinâ edenler, beş vakit namazı kılmayanlar.” (Gunyet-üt-Tâlibîn)

Regaib gecesi bizim de, Rabbimiz’in rahmetine ve ilahî ikramlarına ulaşabileceğimiz bir gecedir. Bu mübarek gecede halimizi Âlemlerin Rabbi’ne arz ettikten sonra, geceyi namaz, şükür ve hamd ile geçirmeliyiz.