Subhane rabbiyel âlâ..

Kimselerin önünde eğmediğim alnımı

sana yönelirken yerlere koyuyorum...

Benim gururumun senin yanında yeri yok!

Silip atıyorum uğruna nicelerinin

heder olduğu dünyayı..

Karanlığa gömülmüşken bakışlarım..

Subhane rebbiyel âlâ..!

Aydınlığa boğuluyorum...

Güneş gibi umutlar doğuyor üzerime..

Subhane rabbiyel âlâ..

Ayaklar altına sermişken alnımı ve burnumu...

Ya rabb..!

Bu ne büyük bir lutuf..

Bu ne gururdur senin karşında

secdeye eğilebilmek/eğilmeyi bilmek..

Subhane rebbiyel âlâ..!

Nasıl da azâd kılıyorsun beni..

Zincirlerimi çatlata çatlata kırarken..

Yarınsızları...

Yâr’sızları...

Prangalarla dünya’ya köle olmuşları

seriyorsun gözlerimin önüne...

Subhane rebbiyel âlâ..!

Ne büyük umutlar ekiyorsun gönlüme..

Çok daha güzel yarınlar..

Yâr’dan gelen mükafatla

gülecek olan yüzler...

Subhane rebbiyel âlâ...!

Birden bir utanç sarıyor her yanımı..

Senin bunca lutfuna karşı kendi

hatalarım geliyor gözlerimin önüne..

Başımı sıkı sıkı yere bastırıyorum..

Ah!...Diyorum..

Ah!

Yer yarılsa da başımı daha

da alçaklara indirsem..

Ah..!

Toprak atsalar başıma da gömülsem...

Subhane rebbiyel âlâ..!

Gözlerim yanıyor...

Gözkapaklarımı daha sıkı

kapatmaya çalışıyorum..

Yinede bir bir yaşlar süzülüyor..

Seccadem yavaş yavaş ıslanırken...

Subhane rebbiyel âlâ...!

Ya Rabb!

Bağışla...

Rabia Kahriman / İstanbul / Yaş:16