Esra Akbalık / Doğruhaber

Davasının derdiyle dertlenen, öyle ki, zaman zaman yavrusunun şu sözleriyle sıkça karşılaşan mümine bir anne…

"Anne seni çok özlüyorum" belki bazen bir buse  dahi kondurmaya zaman bulamayan, muvahhide bir anne,  cennet gülü kızını,  şefkat  kolları arasına alarak, sevgi deryası olan yüreğinden  kana  kana, içirdi onu..

"Çocukları sevmek cennetteki derecenizi yükseltir." Bilinciyle, "çiçeğim" diyerek, yavrusunu ne denli çok sevdiğini, şefkat 've sevgi dolu en içten samimi duygularla ifade etti.
Tam o sırada, kendisi küçük fakat sözleri büyük olan, küçük afacan, çok anlamlı ve mana dolu bir şey söyledi.

"Anne ben çiçeksem, sen baharsın, hatta baharın da kaynağı olan topraksın." Anne beyninden vurulmuştu. Yoksa bu ilahi bir  ikaz mıydı?

Kolları gevşedi çocuğu usulca yere salıverdi.

Tefekkür penceresinden bir lahza teneffüse daldı.

Sorgulamaya başladı kışa dönüşmüş hazan yüreğini.

Hani nerde? Baharım diye.

Madem güllerin, çiçeklerin, boy vermiş fidanların kaynağıyım.

Neden güllerim solmuş, çiçeklerim kurumuş, tüm bahçemi zehirli gereksiz otlar sarmış.

Neden? Kuruyan bahçeme, iman kuyusu kazıyıp, güllerimi cömertçe sulamıyorum.

Boy vermiş fidanlarımın, etrafındaki gereksiz otların çapasını vurmuyorum.

Neden?

Boynu bükük çiçeklerimin, sevgi gübresini atmıyor,  can suyuyla sulamıyorum.

Bir gül ile bahar gelmez, fakat her zaman baharın müjdecisi de yine bir çiçektir.

Baharın kaynağı olabilmek için, toprak kadar mütevazı, verimli ve bereketli olmalıydı.

Toprak gibi temizleyici olmalıydı.

Ona atılan tüm necaset ve kirleri, şefkat ve merhamet fabrikası olan yürek potasında eritmeliydi.

Yürek bahçesine atılan tohumları bağrının derinliklerinde en güzel bir bahçıvan edasıyla yetiştirmeli.

Ezildikçe, üzüldükçe necis postallar tarafından çiğnendikçe, bağrında güzellikler, baharlar bitirmeli değil miydi?

Kendine yakışanı yapmalıydı.

Toprak gibi mütevazı olmalı, mütevazı oldukça da,  bağrında baharlar yeşertmeliydi.

Tefekkür sınıfının teneffüs zili çalmış. Herkes evine dağılmıştı.

Söz verdi Alim olan Rabbine,

Ey Rabbim sana söz veriyorum, ben tüm çiçeklerin, güllerin kaynağı olup, kışa dönüşmüş hazan gönüllere bahar olacağım.

Hatta baharın da kaynağı toprak olacağım.

Gerekirse yürek bahçeme birçok iman kuyuları kazacak, imana susamış tüm gönüllere ab-ı hayat olacağım.

Aziz İslam davasına aşık, boy vermiş fidanlara yüreğimi toprak toprak sürecek, yürek bahçemde bu davaya sevdalı taze fidanlar ekeceğim.

Bir bahçıvan misali, sabır, Azim ve gayretle kaliteli fidanlar yetiştirmek için yoluma devam edeceğim.

Çiçeklerin kaynağı bahar, baharın kaynağı toprak olmak dileği ile.

Hikmet sahibi olan Rabbime emanetsiniz. Vesselam.