DOĞRUHABER

Ahmet Bin Hanbel. İmam-ı Şafii'nin talebesi ve Hanbeli mezhebinin öncüsü. Hicri 164 yılında Bağdat'ta doğdu. Küçük yaşta babasını kaybedince, onun yetiştirmekle annesi ilgilenmiştir. Daha küçük yaşta iken ilim tahsiline başlamış, küçük yaşta Kur`ân-ı Kerîmi ezberlemıştı. O dönem ilmin merkezlerinden olan Bağdat`ta lügat, hadîs, fıkıh, Sahâbî ve Tabiîn rivâyetleri üzerine dersler aldı çalışmalar yaptı. Ciddiyeti, takvâsı, sabrı, metanet ve tahammülü ile henüz 15-16 yaşlarında iken dönemin âlimlerinin dikkatini çekmiş, Heysem bin Cemil onun hakkında, “Bu çocuk yaşarsa, zamanındakilerin ilimde hucceti (rehberi) olacaktır” demişti.

Ahmed bin Hanbel, ilim tahsil etmek için bir çok zorluğa göğüs germiş, Hadis araştırmak ve tesbit etmek amacıyla İslâm ülkelerini diyar diyar dolaşmıştı. Bazı hadisler için Yemen'deki muhaddis Abdurrezzak b. Hemmam`a giderken yanına aldığı azığı bitmiş parası olmadığı için Sana`ya varana kadar hamallık yapmıştır.

"Bağdat`tan ayrıldığım zaman, orada Ahmed bin Hanbel'den daha âlim, daha fakih, haramlardan ve şüphelerden kaçan kimseyi bırakmadım" diyen hocası İmam-ı Şafii ile ilk defa Hicaz'da tanıştı. Mekke-i Mükerreme ve Bağdat`ta, İmam-ı Şafii`den ilim öğrendi.

Kırk yaşına geldiği zaman ders okutmaya ve fetva vermeye başlamış, ilmi ve üstün ahlakı ile çok sevilip, tanınan bir alim olmuştu.

İmam-ı Ahmed`in kuvvetli hafızasının yanında dikkat çeken diğer bir vasfı da, işittiği bütün hadis-i şerifleri yazmaya çok önem vermesiydi. "El-Müsned" adındaki hadis kitabında otuzbin hadisi vardır.

Nadr bin Ali imam için şöyle demiştir: "Ahmed bin Hanbel'in işi, hep ahiret ile ilgili idi. Dünya menfaatleri ona yöneldi, fakat o kabul etmeyip, geri çevirdi."

Ne yazık ki günümüzde olduğu gibi geçmişte de İslam alimlerine gerekli kıymet gösterilmemiş hatta bir çok zulüm ve haksızlığa maruz görülmüşlerdir. İmam Ahmed`te bu zulme uğrayanlardan biriydi.

Abbasîler zamanında ortaya çıkan bazı sapkın fikirlerin halife Me'mun başta olmak üzere devlet erkanı tarafından ulemaya baskı ve zulümle kabul ettirme gayretlerine, İmam Ahmed bin Hanbel, akılcılığı savunan Mutezili görüşü reddederek karşı çıktı. Bundan dolayı zincirlere vurularak hapse atıldı ve çeşitli işkencelere maruz bırakıldı. Yirmi sekiz ay hapiste kalan İmam, serbest bırakıldıktan sonrada gözetim altında tutuldu yıllarca ders vermesi engellendi. Onun bu zorluklarla dolu günleri ondört yıl sürdü.

İmam-ı Ahmed hazretleri, hadis ilminde zamanın en büyük âlimiydi. Üçyüzbinden fazla hadis-i şerifi senetleriyle birlikte ezbere bilirdi. Kendisinden pek çok âlim, hadis-i şerif nakletmişlerdir. İlim ve amelde öncü, Ehl-i sünnet olan dört imamın dördüncüsü idi. Hicri 241 (Miladi-855 / Temmuz) yılında Bağdat'ta Abbasi zindanlarında gördüğü işkencenin tesiriyle şehid oldu. İmam`ın cenazesine binlerce kişi katıldı.