Bazen herhangi bir konuda öylesine işin detayına dalıyoruz ki işin kendisini unutuveriyoruz. Bir olayın ifrata kaçacak kadar detayına girilmesinin en güzel örneği ise Kur'an-ı Kerim'de Bakara Suresi'nde verilmektedir:

“Musa, kavmine: Allah bir sığır kesmenizi emrediyor, demişti de: Bizimle alay mı ediyorsun? Demişlerdi. O da: Cahillerden olmaktan Allah'a sığınırım, demişti. "Bizim adımıza Rabbine dua et, bize onun ne olduğunu açıklasın" dediler. Musa: Allah diyor ki: "O, ne yaşlı ne de körpe; ikisi arasında bir inek." Size emredileni hemen yapın, dedi. Bu defa: Bizim için Rabbine dua et, bize onun rengini açıklasın, dediler. "O diyor ki: Sarı renkli, parlak tüylü, bakanların içini açan bir inektir" dedi. "(Ey Musa!) Bizim için, Rabbine dua et de onun nasıl bir sığır olduğunu bize açıklasın, nasıl bir inek keseceğimizi anlayamadık. Biz, inşaallah emredileni yapma yolunu buluruz" dediler. (Musa) dedi ki: Allah şöyle buyuruyor: O, henüz boyunduruk altına alınmayan, yer sürmeyen, ekin sulamayan, serbest dolaşan (salma), renginde hiç alacası bulunmayan bir inektir. "İşte şimdi gerçeği anlattın" dediler ve bunun üzerine (onu bulup) kestiler, ama az kalsın kesmeyeceklerdi.” (Bakara - 67-71) 

   Bu olaya baktığımızda Hz. Musa'nın kavminin detaylara fazlaca takıldıklarını görüyoruz, ayetin sonunda da detaya takıldıktan sonra bir işi yapamayacak seviyeye gelindiğini fark ediyoruz. Acaba onları kolayca yargılarken kendimizi onların yerine koyuyor muyuz? Bizim de detaylara takıldığımızı düşünüyor muyuz? Üzülerek belirteyim ki bizler de bu kıssada olduğu gibi detaylara takılıyoruz. Ancak ya yeterince Kur'an-ı Kerim'i okumuyoruz ya da kendimize kıssadan hisse çıkarmıyoruz.  Bazen tüm detayları halletmeden bir işe başlamıyoruz ve o detaylarla uğraşırken kendimizi yorgun bulup yapacağımız işi bir kenara bırakıyoruz. Oysaki bu tür uğraşlar bize zaman ve enerji kaybettirir. Rabbim bizlere işlerimizi dallandırıp budaklandırmadan çözdürsün, Allah'a emanet olunuz.

FATIMA BOZKURT