Dünya haritasında oldukça küçük bir coğrafya parçası. Buna rağmen sadece saldırı, savaş ve kuşatma haberleriyle anılıyor. Burada yaşayan yaklaşık iki milyon insan, işgalci rejiminin gasp ettiği özgürlüklerini geri almak için mücadele ediyor. Bunlar Gazze`de yaşayan insanlar. Hayatta kalma konusunda oldukça ısrarcı davranıyorlar. Onları dünyanın diğer bölgelerinden ayrı kılan çok belirgin ve önemli özellikleri var. Onlar yıkıcı ambargo ve büyük ekonomik baskılara maruz kaldıkları gibi, gıda, ilaç, elektrik, fakirlik ve işsizlik gibi birçok sorunla yüz yüze bırakıldılar.

Son günlerde yeni ve oldukça büyük sorunlarla karşılaştılar. Hastalarının dışarıda tedavi görmelerine engel olundu. Bunun sonucunda özellikle çocuklardan bazıları hayatını kaybetti. Dışarıda tedavi olması gereken yaklaşık üç bin hasta ciddi sıkıntılar çekiyor.

Diğer taraftan Birleşmiş Milletler Ticaret ve Kalkınma Konferansı (UNCTAD) yayınladığı raporda Gazze`deki halkın %72`sinin gıda güvenliğinden mahrum olduğunu belirterek, 2020`de bölgenin insanların ikamet etmesine uygun olmayacağını ifade etti. Bu veriler kapsamlı raporun küçük bir parçası. Oldukça uyarıcı ve karamsar tablo çizen bir rapor. Anlatılanlar tamamen gerçek ve realiten uzak şeyler değil. Rapor buradaki halkın yaşadığı sıkıntıları olduğu gibi yansıtmış. Rakamlar ve istatistikler de buna işaret ediyor.

Gazze`de işsizlik oranı %40`lara varırken, esir ailelerinin oranı ise %50`lere vardı. Gazze`de her yıl 12 bin genç yüksekokul veya üniversitelerden mezun olduğu halde iş bulamıyor. Gençler evlenemiyor, yeni bir yuva kurmak için ev kiralayamıyor, kiralayınca da kirasını ödeyemiyor. 42 bin memur ancak maaşlarının %40`ını alabiliyor. Pazarlarda büyük bir durgunluk yaşanıyor. Az bulunan eşyaların fiyatı cep yakıyor. İnşaat için malzeme yok denecek kadar az. Bütün bunlar yetmiyormuş gibi bir de elektrik krizi patlak verdi. Gazze halkının diğer bir sorunu da içme suyu. BM yayınladığı raporda, bölgedeki suların insan kullanımına uygun olmadığını kaydetti.

Bunlar Gazze halkının halini özetleyen satır başları. Bunlar, UNCTAD`ın yayınladığı raporla birebir örtüşüyor ve Gazze`nin 2020 yılında yaşamaya müsait bir bölge olamayacağına dair tespiti pekiştiriyor.

UNCTAD Gazze halkının yaşadığı bütün sıkıntıları Siyonist işgal rejiminin dayattığı barbar üç savaştan ziyade uygulanan ambargo ve kuşatmaya bağlıyor. Bütün bunları ambargonun yaptığı doğrudur. Etkilerini ve ağır sonuçlarını halen halkın üzerinde görmek mümkündür. Kuşatma uygulayan tarafların bunu ne zaman kaldıracaklarını da kimse bilmiyor.

Evet, UNCTAD`ın hazırladığı rapor Gazze halkının yaşadığı krizi etraflı bir şekilde ele alan nitelikle bir rapordur. Ancak açık bir çözüm veya çözümler sunmuyor. Birleşmiş Milletler`in buradaki rolüne işaret etmiyor. Ancak ben raporun içinde çözüm için temel bazı hususları barındırdığını düşünüyorum. En önemli unsur, Gazze kuşatmasının kaldırılması ve bölge halkının çalışmasına; imar ve tarımda kendini göstermesine, ithalat ve fabrikalarını çalıştırmasına fırsat verilmesidir. Bütün bunlar kalkınma oranını yükseltecek, işsizlik ve fakirlik sorununu azaltacak, Gazze`ye destek veren devletlerin deniz suyunu arıtmalarına ve elektrik sorununu çözmelerine kapı aralayacaktır.

Akla gelen soru şudur: Kuşatma ne zamana kadar sürecek?

Bu çok acil ve önemli bir meseledir. Buna acilen bir çözüm bulunması gerekir. On yıllık bu kuşatma kalkmalıdır. Hastalar için Gazze kuşatmasını kaldırın.

Şayet bunu Siyonist işgal rejimi yapıyorsa, insanlık dışı ve ahlak dışı olan bu uygulamanın son bulması için çalışmak gerekir. Yok, bu iç bölünmeyle ilgili ise, o zaman herkesin sorumluluk taşıyıp bu krizi en kısa zamanda ortadan kaldırması gerekir.

Kuşatma kalktıktan sonra Gazze halkı kuşatmayla üç savaşın arkada bıraktığı değişik sorunların üstesinden gelecektir. İki milyon insan, bütün bunlara rağmen boyun eğmeyen Gazze`ye hayatı geri getirmek için kayaları oyma güç ve iradesine sahiptir.

Dr. Eymen Ebu Nahiye / Filistin Enformasyon Merkezi