Gittim, ötelere gittim. Dünyadan bir baş ağrısı eksildi. Üzüntüden, gamdan canımı kurtardım. En yakınlarıma, dostlarıma; "Dünyada hoşçakalın!" dedim. Canımı aldım, nişansız, ne olduğu bilinmeyen öteki dünyaya götürdüm. Dünyadan, şu altı kapılı evden çıktım. Varımı yoğumu mekansızlık alemine taşıdım.

“Altı kapılı dünya şunları gösteriyor Sağ, sol, ön, arka, yukarı, aşağı.” Penceremden şaşılacak bir ay göründü. Dama gittim, merdiven götürdüm. Gül dalım soldu, pörsüdü, döküldü. Onu aldım, tekrar gül bahçesine götürdüm. Can dedikleri altın kırpıntısını aldım. Şu kalbi, para basanlardan kaçırdım. 0 eşsiz kuyumcuya armağan olarak götürdüm.

Gayb aleminde uçsuz bucaksız bir dünya gördüm. Kara çadırımı o sınırsız yere götürdüm. Bana ağlamayın! Ben bu yolculuktan memnunum, neşeliyim. Ben yolumu cennetlerin bulunduğu diyara götürdüm. Acılarımı kimsenin duymaması için, ben kuyunun dibinden başka yerde inlemem, feryad etmem. Ben senin gamının sırlarını mekandan da dışarı söylerim.

Mezarımın taşına şu derin manalı sözü yazınız: “Ben başımı beladan, sık sık karşılaştığım imtihandan kurtardım!” Ey beden! İnsanlardan, kavgadan, gürültüden uzak, şu daracık yerde rahat hoş bir şekilde uyu! Senin haberini gökyüzüne ben götürdüm. Çeneni bağla, artık sen sus! Feryadlarının, gamlarının hepsini de ben dünyayı yaratana götürdüm. Bundan sonra artık gönül gamını da söyleme! Çünkü gönlü de gizli şeyleri bilene götürdüm.

Bu kadar cefa etmek ve mazlumların kanlarına girmek sana yakışmaz… Senin adını duyduğum günden beri uykusuz geçen geceleri saymaktan usandım!

Senin gibi bir kerem ve ihsan sahibinden nasibimin ızdırap duymak, meyus olmak halinde görünmesi reva mıdır? Mum gibi kanım ateşler içinde kaldı; gönülden coşmaktayım; yanaklarım sarardı soldu!

Söyleyeceklerimi hazır bulunanlardan gizlemek için, seninle dilsiz olarak konuşmak istiyorum. Hani uykuda dilsiz, dudaksız söz söylerler. İşte ben uyanık iken de sözümü sana öyle söylerim.