Hazreti Ömer (ra), hilafeti devrinde gece uyumaz; kapı kapı dolaşır, açın, yoksulun hâlini kontrol ederdi. Yine bir gece sokakları dolaşırken bir evden ağlama sesleri geldiğin duydu. Kapıya geldi. Ne olduğunu öğrenmek için kapıya hafifçe vurdu. Evden yaşlı bir kadın gözyaşlarını silerek çıktı. Bu durumun sebebini öğrenmek isteyen Hazreti Ömer, yaşlı kadına sordu:

“Niçin ağlıyorsun? ”

Yaşlı kadın:

“Görüyorsunuz, durumum iyi değil. Ama Allah`ın huzuruna vardığımızda halife Ömer`in yakasından tutacağım.” dedi.

Halife Ömer:

“Niçin?” diye sordu.

“Çünkü Rasulullah (sav); ‘Hepiniz çobansınız. İdare ettiğiniz kimselerden sorumlusunuz ” buyurdu. Bak, Hattab oğlu Ömer hiç hâlimizi sormuyor?”

Hz. Ömer`in gözleri doldu:

“Belki Ömer`in seni sormaya fırsatı yoktur”

“Olur mu öyle? Soramıyorsa, fırsat bulamıyorsa, niçin müminlerin başına geçti?”

“Sana 25 dinar hediye etsem, Hattab oğlu Ömer`e hakkını helal eder misin ?”

“Ederim de sen kimsin? Sana ne Ömer`den?”

“Olsun yine de helal et. Ömer`in yükü ağırdır, boynu altında kalmıştır.”

O sırada halifeye yakın kişiler geldi:

“esselamu aleyküm ey müminlerin emiri” diye selam verdiler. Kadın kapısına gelen kişinin halife olduğunu anlayınca korkuyla ellerini başına vurmaya başladı:

“Eyvah! Demek sen Ömer`din? Peki neden söylemedin?”

“Boş ver Ömer`i; Söyle bakalım, 25 dinar verirsem Ömer`i affedecek misin? Mahşer gününde Ömer`in yakasına yapışmayacak mısın?”

Kadın söylediği sözlerden pişman olduğunu belirtti ve: “Ey Müminlerin emiri. Sana nasıl hakkımı helal etmem? Allah`ın huzurunda nasıl senden şikayetçi olurum!” dedi.