Tilki ile Eşek

Aslan cüzzam hastalığına tutulmuş. Vücudundaki bütün kıllar hastalık nedeniyle dökülmüş. Aslan demeye insanın dili varmıyormuş. Bu hastalıktan ötürü bir hayli de zayıflamış. Kuyruğunu kımıldatacak durumu bile yokmuş. Aslanın adamlarının içinde bir de tilki varmış ki her zaman onun av artıklarını yer, bununla geçinip gidermiş.

Tilki de hastalanmış. İlacının, bir eşeğin ciğerini yemek olduğunu biliyormuşsa da eşeğin ciğerini yemek olduğunu biliyormuşsa da eşeği avlamaya gücü yetmiyormuş. Bir gün aslanla konuşurken, cüzzam hastalığından eşek kanını sürmekle şifaya kavuşacağını söylemiş. Aslan bu sözlere kanmış. “Eşeği nerden bulmulı?” diye düşünmüş. Özellikle tüysüz, heybetsiz bir durumdaymış. Bu durumda, çevredeki yabanıl hayvanların bıyık altından gülmelerine fırsat vererek nasıl avlanabilirdi? Hem eski güç  ve kuvveti kalmamıştı.

Oduncunun biri o çevreye oduna gelirmiş. Oldukça semiz bir de eşeği varmış. Tilki bunu kaçırılmaması gereken bir fırsat bilmiş. Doğru aslanın yanına varıp dikilmiş karşısına:

“Efendimiz, demiş. Şu eşeği görüyor musunuz? İşte onu ne yapıp yapacak karşınıza getireceğim. Onu bir güzel parçalarsınız. Ancak sakın ha! Ciğerinin kanını vücudunuza sürmeden önce, bir kere göle girip güzelce yıkanmalısınız.”

Zavallı aslan, “Olur!” demiş. Bunun üzerine tilki, ağzı kulaklarına vararak eşeğin yanına gelmiş: “Vah çaresiz arkadaşım! Meşe yapraklarını mı yiyorsun? İnsanoğlundan çektiğin yetmedi mi? Durma, düş ardıma! Seni, otların bol bulunduğu yere götüreyim.”diye tatlı sözlerle zavallı hayvanı kandırarak peşine takmış. Eşek yanına gelir gelmez, bunca zaman açlıktan gözleri kararan aslan, birden avın açlığa çare olacağını düşünerek saldırmasın mı? Aslan, pek zayıf, eşek de pek güçlü olduğundan, aslan eşeği yenememiş. Eşek kendini kurtararak kaçıp gitmiş. Başarısızlığından dolayı aslan utanmış. Tilki: “Aman Efendim niçin bu kadar acele ettiniz? Vücüdunuz bu kadar zayıfken o kuvvetli hayvana birden bire saldırılır mı? Onu bir süreliğine kendi hâline bırakmalı, bir dalgınlık anında hakkından gelmeliydiniz.” demiş. Aslan şu eşeği bir daha getirebilirse, bu kez çok dikkatli davranacağını söylemiş tilkiye.

Aslında tilki bir kez ele geçeni, koruyamayıp kaçırdıktan sonra, bir daha onu elde etmenin artık olanaksız olduğunu çok iyi biliyormuş. Düştüğü belaya bir daha düşmemek akıllıların işi ise de eşeğin bu kadarcık şeyi akıl edemeyeceğini, tilki bilmezlerden değilmiş. Bunu için şansını bir kez daha denemeye kalkmış. Bu kez eşeğe demiş ki: “A arkadaş! Gördüğün o heykelden nden bu kadar korktun? Korkarım ki sen onu aslan, kaplan gibi bir şey sandın?

Eşek bu söz üzerine:

“Çok tuhaf üzerime saldıran aslan değilmiydi?” diye sormuş. Tilki: “Tüysüz aslan, kaplan olur mu? O bu ormanlarda gezen korkulu bir hayaldir. O buralarda gezmese, her gelen hayvanı ürkütmese buraların otları böyle böyle taptaze ibrişim gibi kalır mı? Öyle olmasa hayvanlar buralara dolarak otları yerler ve bitirirlerdi. Ben sana öğretmeyi unuttum. Söylemen gereken bir kelime vardır. O korkunç yüze karşı bu kelimeyi söylersen hareket edemez, yerinden kımıldayamaz.” demiş

Bunun üzerine eşek yine tilkiye kanmış. Tilki eşeğe yalandan bir kelime öğretmiş. Aslan da eşek gelince ne yapması gerektiğini iyice öğrenmiş. Eşek öğrendiği kelimeyi tekrar ede ede aslanın yanına kadar gelmiş. Aslandan hiçbir canlılık ve hareket görmemiş. Kendisine tam bir güven gelmiş. Otlamaya başlamış. Karnı doyuncaya kadar otladıktan sonra mutluluktan çimenler üzerinde yuvarlanmaya başlamış. Bu arada durmaksızın ses çıkarıyormuş. Eşek iyice bir eğlendikten sonra yorulmuş ve uykuya dalmış.

Bu anı kollayan aslan, hemen eşeğin gırtlağına sarılmış, oracıkta öldürmüş. Tam ciğerini çıkaracağı zaman yıkanmayı anımsayarak göle gitmiş. Tilki fırsatı kaçırır mı? Eşeğin en sevdiği kısmı olan ciğeri çıkarmış bir güzel yemiş. Aslana geldiğinde eşeğin ciğerini bulamamış. O kadar zahmete eşeğin ciğeri için katlanmış halbuki. Tilkiye sormuş: “Bu eşeğin ciğeri nerde?” Tilki yanıt vermiş: “Efendim, ne yazık ki bu eşeğin ciğeri yok. Siz etiyle karnınızı doyurunuz!”