Doğruhaber

İnsanlar için dünya hayatının geçici olduğu muhakkaktır. Muvakkat bir ömür, ebedi bir hayatın akıbetini belirlemektedir. Bir bekleme istasyonu, bir imtihan yurdudur dünya. Cenab-ı Allah insanlardan hangilerinin güzel ve hayırlı davranışlarda bulunacağını sınamak için yaşamı ve ölümü yaratmış, hayatın kendisini bir imtihan kılmıştır. Bu tüm insanlar için genel bir imtihandır. Dünyaya gelmek her millet ve toplum için ilk imtihandır. Ve denilebilir ki; fena istasyonunda bekleyen her insan için, bu imtihan bir zorunluluk, bir mecburiyettir.

Bununla birlikte imtihan içinde de imtihanlar vardır. İnsan dünya imtihanı ile meşgul iken; bir de şahsi imtihanlar yapışır yakasına. Hastalık gibi, kaza gibi, kişinin dünya hayatında sabır ve metanetini aşındıracak imtihanlar çıkar insanın yoluna. İnsan hüzünlenir, dertlenir; belki de kimseler bilmez… Ama insanın sırtında taşıdığı bir yük vardır. Dağların ağırlığından kaçındığı bu yük insanın omuzundadır. Kabir kapısına kadar bu emanet, layıkıyla taşınmalıdır. Bunu fikreden insan hayatın ve ölümün maksadını anlamış, kabrin arkası için, hakiki saadetin ve lezzetin menbaı için hayırlı amellerde bulunacak, güzel ahlak ile kemale erecektir.  

Denilir ya dünya, imtihan dünyasıdır, dâr-ı imtihandır. İmtihan dünyasında imtihan olunmaktan şekva etmek te nedir? Bahar da mevsimdir, kış ta… Gençlikte ömürdür, yaşlılıkta… Bollukta hayattır, darlıkta… Sıhhatte hamd ister, hastalıkta… Hepsi imtihandır işte. Hepsi bir andan ibarettir hakikatte. Gelir geçer. Mühim olan, kişi darlık gelince nasıl karşılıyor ise, bolluğa karşı da öyle olmasıdır. Gençliği tüketip ihtiyarlıktan şekva etmek te nedir? Sıhhate hamd icab ederken, hastalığa dövünmek te nedir?

Cenab-ı Allah imtihan içinde insanı imtihan ederken, dünya nasıl fani ve muvakkat ise; imtihanlarında, musibetlerinde, dünyaya ait olan herşey gibi muvakkat olduğu bilinmelidir.  Mevlana hazretlerinin ifadesi ile:

“Herşeye canını sıkma ey gönül!

Ne bu dertler kalıcı, ne de bu ömür.”

Hayat ile ölümün ortasında imtihanlar aşmaya çalışan, varsıllık ile yoksulluğun ortasında ikisine de hamdeden insanlar; bu ömrün, bu imtihanların bir vakte vabeste olduğunu fehm ederler ve böylelikle imtihanı kazanmaya bir adım daha yaklaşmış olurlar…