Doğruhaber

Medine'de kıtlık zamanıydı. Zor zamanlar yaşanmaktaydı. Aç bir Müslüman bir bahçeye girmiş, ağaçlardan hurma toplayıp karnını doyuruyordu. Fakat bahçe sahibi onu gördü. Koşarak geldi ve onu yakaladı. Bahçe sahibi öfkelenmişti. Adamı dövdü ve yediği hurmalara karşılık olarak elbiselerine el koydu. Sonra da hurmaları yiyen müslüman, yanında kendini döven bahçe sahibi ile birlikte Efendimiz Muhammed Mustafa (asm)'ın huzuru saadetine geldiler. Dövülen müslüman gördüğü davranıştan ötürü bahçe sahibini Efendimiz (asm)`a şikayet etti. Efendimiz Muhammed Mustafa (asm) her ikisini de pür dikkat dinledikten sonra bahçe sahibine dönüp:

"O cahildi, sen ona öğretmeliydin; o açtı, sen onu doyurmalıydın." buyurdu. Bu cümle şefkat ve merhametin latif bir izharı idi.

Bunun Bahçe sahibi dövdüğü müslümanın önce elbiselerini iade etti, sonra da ona attığı dayağa bedel olarak kendi ambarından yüz seksen kilo buğday verdi. Efendimiz (asm)`ın insanlara karşı şefkat ve merhamet yüklü davranışları, her geçen gün merhametini yitirmekte olan insanlık için bir çıkış kapısı, bir vesile-i necat olarak idrak edilmelidir.