Hüseyin Kaya / Doğruhaber

ŞEHİD ABDULVAHHAB YERSİZ ( 1968 - 1992 )

Mazıdağı`da bir şehid kanat çırpar Rabbine… Alnında kan izi, gönlünde murada erme sevinci… Hayatı sıkıntılarla yoğrulmuştu şehidin… Öksüzdü, kimsesizdi; liseyi bitirene kadar hiç kendisi için alınan bir kıyafet giymemişti. Üniversiteyi arkadaşının ceketiyle tamamlayacaktı. Üniversitede tanıdı İslam için çarpan yürekleri. Öğretmen olmuş, bir köye atanmıştı. Fedakârlık örneğiydi Şehid… Bazı zamanlar ay sonu gelmeden parasız kalırdı. Gençlere kitaplar alır, okumaları için elinden geleni yapardı. Mazıdağı Yukarıkonak köyüne kendi isteğiyle tayin olur. Şehitler gittikleri heryere ışık götürür, aydınlatır karanlığa gömülenleri.

6 Ekim 1992 geliverdi ansızın… Şehadet alnında parladı Abdülvahap hocanın. Kurşun kurşun üstüne, yağdı şehidin bedenine… Saplandığı yerlerde güller bitti, Şehit ölümsüzlük yurduna güller içinde gitti.