Âlemlerin Rabbi olan Rabbimiz Allah Teâlâ`ya sonsuz hamdüsenalar, sonsuz şükürler olsun.

Âlemlere rahmet olarak gönderilen iki cihan güneşi Efendimiz Hz. Muhammed (sav)`e, âline, ashabına ve tüm Müslümanlara salat ve selam olsun.

Bu yazdığım bir mektuptur. Selam ve dualarımı, hürmet ve muhabbetlerimi size ulaştırması için yazıyorum. Adından da anlaşıldığı gibi mektup, yazılan demektir. Artık bu yazılanın ne olduğu ve içeriği, yazanın veya yazdıranın haline, duygu ve düşüncelerine göre farklı farklı olur. Bu yüzden yazılan mektuplarından, herkes yazanın veya yazdıranın halini, düşüncelerini, his ve duygu âlemini bildiği oranda hisse kapar.

Ben bu mektubumda halimi, duygu ve düşüncelerimi etraflıca anlatacak değilim. Bununla birlikte halim, duygu ve düşüncelerim, yazdığım mektuplardan anlaşılabilir. Bu cümleden olarak her yazılan mektup bir hasbihal, bir duygu ve düşünce paylaşımıdır. Karşılıklı ve gönülden gönüle yazılan mektuplarda, bu dediğim net bir şekilde görülebilir.

Cezaevinde olan herkes mektup yazar demiyorum. Hatta mektup yazmanın zor ve zahmetini göze almayan nice kişiler tanıyorum ki, on beş-yirmi senelik cezaevi müddetinde on beş-yirmi mektup ya yazmış veya yazmamıştır. Bayramlarda yazılan tebrikler hesap edilmezse...

Bununla birlikte mektubun gelişine herkes sevinir. Hem öyle bir sevinir ki, mektubu gelen kişinin o gün görüşçüsü gelmiş gibi olur. Hele sevdiklerinden ve beklediği kişilerden gelmişse ve satırlarında nakış nakış muhabbet işlenmişse, artık o mektubun sevinci ve neşesi günlerce devam eder. Bir de bu türden mektuplara cevap yazmanın öyle bir tadı var ki, mektup yazmanın zorluğunu giderir, zevkli bir etkinliğe dönüştürür, zahmetini de rahmet yapar. Geçmez denen zaman, hoş bir seda ve yazılı bir anı bırakarak geçip gider. Bu şekilde mektup yazanın zamanı su gibi akar, kendisi de zamanın akan anlarında bazen yüzer, kulaç ata ata zamanın tadını çıkarır, bazen de seyre dalar, hayatın marifet kanalından rahmet ve muhabbet gösterileri müşahede eder.

Cezaevinde olan bizler için mektup, zaruri bir ihtiyaç ve sevindirici bir unsur olur. Başta biz cezaevinde olanların, mektup yazmaya çaba sarf etmemiz gerekiyor. Nasıl ki, bize mektup geldiğinde seviniyorsak, aynı şeklide mektup gönderdiğimiz kişiler de seviniyorlardır. Birilerinin bizi sevindirmesini beklemektense, sevindirmemiz gerekenleri bizler sevindirelim. Onların bu sevinci ve sevinçli hallerinde bize gönülden yapacakları dualar, cevap olarak bize yeterdir.

Selam ve dua ile...

Salih Yıldırım

Osmaniye 1 Nolu T Tipi Kapalı Cezaevi