Hz. Hamza; Hz. Zeyd bin Hârise, Hz. Ebû Mersed Kennaz, Hz. Enes ve Hz. Ebû Kerse ile beraber Medine’ye hicret etti.

Medine, Muhacirler için sıcak bir yuva ve dostluğun samimi kucağı oldu. Medineli Ensar, Allah’ın dini için varını yoğunu, malını mülkünü bırakıp kendilerine gelen muhacirleri güzel bir kabulle kabul ettiler ve ince bir nezaketle karşıladılar.

"Ve onlardan önce o yurda yerleşen imana sarılan(Ensar)lar kendilerine göç edip gelen(Muhacir)leri severler ve onlara verilenlerden ötürü göğüslerinde bir ihtiyaç duymazlar. Kendilerinin ihtiyaçları olsa dahi, onları öz canlarına tercih ederler. Kim nefsinin cimriliğinden korunursa işte onlar umduklarına erenlerdir." ( Haşr: 9)

Medine’nin iman açısından mümbit bir toprak olması orada İslam’ın kısa sürede yayılmasını sonuç vermişti. İslam’ın Medine’de girmediği ev kalmamıştı.

Medine, hicretten hemen sonra temel sayılacak bazı uygulamalarla İslamî hükümlere hazır olduğunu göstermişti.

Allah Resulü(SAV) ilk olarak Medine Vesikası’nı hazırlamış ve Medine’de yaşayan herkesi bu kapsama katmış, Mescid-i Nebevi’yi inşa etmiş, Muhacirleri hem birbiriyle hem de Ensar’la kardeş ilan etmişti.

Hz. Hamza’yı Zeyd bin Hârise ile kardeş yapmıştı. Hz. Hamza, bu kardeşini çok sever ve muharebeye çıktığı zaman her şeyini ona emanet ve vasiyet ederdi.

Hucurat Suresi’ndeki iman edenlerin aralarındaki tek hukukun kardeşlik olması, iman kardeşi Muhacir ve Ensar’ı sevgi ve paylaşımda bir kardeşi diğeri için isarda zirveye çıkarmıştı.

Medine, adeta kardeşlik atmosferiyle rahmet yüklü bir iklimdi saadeti solumak ve mutluluğa şahit olmak isteyenler için.

Gel gör ki hayırlı işin ve kişilerin muzırları, hasutları çok olurdu. Göz göre göre Muhacirleri elinden kaçıran ve onların Medine`de hiç arzulamadığı kolaylıklar içinde olmasını hazmedemeyen Kureyşli müşrikler boş durmadılar. Peygamberimiz aleyhisselatu vesselam ile ashabını Medine’de de rahat bırakmadılar.

Şirk ehli, boş durmuyordu. Müminlerin ellerinde horlandıkları ve...