Banğledeşin yiğit şehidiydi Abdulkadir molla....Hayatını İslam’a adamış, İslam için çırpınan bir şehitti Abdulkadir molla...
Gerçi yaşadığı ülke olan Banğledeşte birçok şehit vardı...Yüzlerce belki de binlerce...
Laik bir sistemin kurbanlarıydı bu şehitler...Fakat Abdulkadir molla bir başkaydı....
Bir başkaydı diyorum çünkü O’na hak verilmişti...Bu hakta ‘kendilerine kulluk etme’ hakkıydı...
Fakat O son derece kendine yakışır bir cevap vermişti; ‘SİZE OLAN KULLUĞU KABUL ETMİYORUM...! BENİ ASIN..!’
demişti, vakarlı ve izzetli duruşuyla... O Şehadete dünden hazırdı...Çünkü Şehadeti kaderi bilmişti...
Askerlerin elindeyken dikenler arasında bir gülü andırıyordu adeta...O anda ne kadar da benzemişti Mursi’ye...
Yiğitler işte böyle ellerindeydi zalimlerin....İki şart sunuluyordu yusufilere...Ya Zindan yada Şehadet...
Kimilerine zindan nasip olurken; kimilerine de Şehadet kefeni giydiriliyordu...
Şimdi iki yiğit vardı...Biri koşmuştu Şehadete...Biri de esir edilmişti mahzenlerde...
Şehadete koşan Abdulkadir mollayken;Mursi’de zindandaydı...
Ne garipti ki ikisi de gülerek gidiyorlardı kavuşacakları yere...
Abdulkadir molla öyle gülümsüyordu ki sanki RAHMAN önceden O’na haber vermişti kavuşacağı vuslatı…
Bir idam gerçekleşiyordu şimdi...Sadece MÜSLÜMAN olduğu için...Sadece İSLAM taraftarı olduğu için...
Mursi’yi de bu sebeblerden dolayı almışlardı...
Ya RAB..! Yardım et bizlere...
Abdulkadir molla’nın Şehadetiyle uyandır Sen İSLAM Ümmetini...
Kutlu bir nur ile göster bize zaferi...!

ŞEHADET herkese nasip olmaz demiştin...
Doğru; ama sana nasip olmuştu...!

Aksa Canlı / Diyarbakır – Yaş: 16