İkinci Dünya Savaşı yıllarında İtalyan üstlerinden kalkan uçakların Saraybosna semalarında dolaştığını haber veren sirenlerin çalmasıyla, herkesin sığınaklara koştuğu anlarda, sokakların boşalmasını fırsat bilip, siren seslerinden hoşnutluk duyan tek kişi olarak Halida’sına koşan âşıktır.

Bosna’nın Ali’sidir. Sadece ismiyle değildir benzerliği: O da Allah’ın aslanı gibi cesur, ileri yaşına rağmen cephe cephe dolaşan, savaş ahlakında düşmanlarına bile hayranlık uyandıracak kadar adil, vefasızlıklara çokça uğramış, yalnızlığa terkedilmiş, ihanetlere maruz kalmış ve Allah’ın dinini erken yaşta sahiplenmiştir.
Kendisine: , "Siz Avrupa`daki küçük bir karıncasınız, biz ise Avrupa’nın büyük balıklarıyız. Sizleri ezer geçeriz.” Diyen İngiliz siyaset bilimciye: :"Sular yüksekken, balıklar karıncaları yer. Ancak sular çekildiğinde bu kez karıncalar balıkları yemeye başlar. Kimin kimi yiyeceğine ise suları yükseltip alçaltan Allah karar verir." Diyerek, kelimeleri kırbaç gibi nasırlı vicdanlarda şaklatandır.

Savaş sırasında bombardıman altındaki şehirde başındaki mavi beresiyle yürürken: “Başkanım yere yatın lütfen, bombardıman başladı” diye seslenen kadına: "Bu düşünülmüş uzun bir yürüyüştür" diyerek yürümeye devam edendir.

İlkokul terk komünistlerin herkesi kendileri gibi Google enteli zannetmeli sonucu Miloseviç ile aynı kefeye koyabildikleri; savaş sırasında kimi köşe yazarlarının, "bu gerici", "bu hırsız", "bu faşist", "bu savaş yanlısı", "bu uzlaşmadan kaçan insan" diye itham ettikleri Bosna kahramanıdır. Oysa uzlaşma dedikleri şey iki yüz bin insanın suçsuz yere öldürülmesine sessiz kalmaktı. Tarih Miloseviç’i kasap, Aliya’yı ise kahraman olarak yazacaktır.

Neretva’nın suyundan abdest almayanların adını ağzına alamayacakları; isminin karşısına cesaret, iman ve adalet kelimelerini yazılabileceğimiz, Saraybosna’da Kovaçi Şehitliğinin ortasında askerlerinin kalbinde yatan, mezarının başında eli kalbinde bekleyen askerin işaret ettiği kalbimizdir Aliya.

Leyla Turan