Düşünceye getirilmiyor ibret,
Dökülüyor hep kalp bağlarından.
Hayata sürülmüyor ibret,
Geçip gidiyor gayp yollarından.
Allah’ın nimet verdiği her ne varsa;
Hep ibret denizinden,
Hepsi ibret vadisinden...

Kağıda yazılmıyor ibret,
Kalplere nakşediyor daimen.
Dile gelmiyor ki;
Akılları fethediyor aniden.
İbret, öğüttür yüce Mevla’dan
Ama kavgasızdır, gürültüsüz;
Bu denli süzülüyor aramızdan.
Düşünmeyen biz için sessizdir, faydasız;
Böylece kopup gidiyor günahkar bağrımızdan.
Yaşamayı anlatan değerli ne varsa,
Bir de nasihat olarak ne aranmışsa;
Hep ibret medyasından,
Hepsi ibret dünyasından...

İbret:
-Susuz için deryaya
Mecnun için Leyla’ya
Kul için Mevla’ya
Ümmet için Nur Muhammed Mustafa’ya-
Giden en kısa yoldur.
İbret ayettir;
Yaklaştırır yüce Allah’a.
İbret servettir;
Köleyi dönüştürür şaha.
İbret özgürlüktür;
Dünyaya esir olanı
Kavuşturur felaha.
İbret nimettir;
Dünya malıyla fakir olanı,
Alır, götürür ahiretteki kazanca, rebaha..
İbret kör için göz,
Gören için muazzam bir Güneştir...

Musab Kağan / Hakkari(Yüksekova)