Divan oturmuş gibi

Taşımaz ağırlığını yüreğim, acısını uçuşunun

Yakılmadan kandil, cemre

düşmez yüreğimdeki ağrıya

Yakılmadan kandil, aydınlanmaz

ağrıdan gözümün kaçan feri

Zamana pranga vurulmadıkça,

gama gem vurulmaz vurulamaz                                                       

Sertacım, Baştacım, Sontacım Ah! Tacım

 

 Telef edilecek kaç çakal dindirir ki

acısını kınalı kuzumun              

 Kaç Hind`i ağıt yüreğimdeki

onulmaz yarayı onarır

 Kaç gün kaç sokak kaç şehir kapatsam ine cine,

 Hapsetsem iti inine

 Arşa yükselen ananın feryadına bedel!

 

Yetmez, tutmaz, etmez,

Dinmez acısı Sertacım!

 

Hangi öfkeli söze sığınsam boş

Hangi şeddeli hisse dayansam taşımaz

Hangi hayale havale etsem kesmez

Hangi namluya sorsam bilmez adresi, vermez teselli

 

Söz özsüz ve öksüz kaldı sensiz, saz yetim ve sessiz

Tilavetler tatminsizdir senden sonra

Makberde okunan, meydanlarda terennüm edilen…

Ne Musab`tır güzelliğin adı, ne de Bilal`dir avazın azizi   

Senden sonra Hamza`ya kalan bir esmadır yiğitlik…

Senden sonra bize kalan bir kurşunluk vuslattır özlemin

 

Bir annen bilir

kaderi, kederi

Bir de ben ve biz 

 

Bir “hane”n

bilir özlemi, elemi

Bir de oğul ve kız

 

Azığı kan, kin ve irin

Neslimden türetildi

yazık ki bu hain

Sadrıma düşürülmüş şeytan-ı lain

Ceddime şekvamdır her iki Saideyn

Şeyhime ricamdır, yazsın bir ferman-ı elim

Kopacaksa kıyamet, artık kabirden çıkıp da gelin

Kopacaksa kıyamet, evliyalar imdat edip de gelin

 

Bu kaç ihanettir omuzuna yüklediğimiz

Amed kalesinin, yüküne bükülen beline

Bu kaçtır kara taşına yazdığımız kara günleri

Kaç kara taştır bağrımıza bastığımız        

Dicle`ye Fırat`a saldığımız kaç “kan” dır

“Kardeş kavgası çıkmasın” belasına

 

 

Taçsız baş bin bela, Taç olmalı Kerbela

Başsız taç`a aramalı bir Veliyi Kerbela

Bırakmazsan qal-u qil`i demezsen “qal-u belâ”

Kopacaktır arşı alada herc-u merc eden bir vaveyla

İnecektir göklerden bir tufan-ı helâk-ı cuhela

 

 

Yetti artık!

Divan oturmuş gibi

Kalem kırılmış gibi          

Yiğitler dizilmiş gibi

Öfkeler patlamış gibi

 Ser(iye)ler secdeye kapanmış

Güvercinler amaçsız uçuşur, deli divane

Köpekler havlar bahçede anlamsız

Sürgüler şakırdar, yürek tetikte

Kuzular bağrışır ağılda

Baykuşlar tünemiş tüneğe

Ayak sesleri kesilmiş sokakta

Ninnisiz uyutulur bebeler

Kafeste aslan yılların yalnızlığına isyan

Bir tek işaret bekler sabırsız ve korkusuz

 

Dedeler! sabır ekin

Analar! dua ekin

Yiğitler! yürek ekin

Bacılar! zılgıt çekin

Ağalar,Beyler, Efendiler!

Biçin, bu sizin ekin

Biçin, bu sizin ekin