Yusufî Hasret

Hamd âlemlerin Rabbine, salât ve selâm da O’nun pak Rasûlüne olsun.

“Bîvefâdır dâr-ı dünya kimseyi şâd eylemez” demiş şair. Niye şâd eylesin ki? Dünya imtihan yeri… Ayrılıklar ve yalnız kalmalar diyarı… Günü geldiğinde herkes birbirini bırakıp gider. “Bırakmam!” diyenler de en sonunda Azrail aleyhisselamın peşine takılır gider.

Hasret, ateşten bir gömlektir; onu ancak Yakuplar giyer. Özlem bir dipsiz kuyu; ona hakkıyla ancak Yusuflar girer. Göresi gelemez Yakupların; çünkü görmenin vakti vardır. Sevilen Yusuf olsa da kavuşmanın bir zamanı vardır.

Cevabı bulunamayacak sorulardan birini üretir hasret çekenler: “Yusuf kuyudan çıkar mı?” Yusuf kuyudan çıksa ne çıkar, yüreğinde derin bir kuyu vardır. Yakuplarınsa çekecek hasreti...

Belki herkes biraz Yusuf’tur dünya zindanında… Kimisi o zindanda çilesini çeker, vuslata ve muhabbete erer. Kimisi ise zindandan bile nasibini almaz; dünya ve ahiretini heder eder.

Yusuf olana düşen hasret çekmekse Yusuflar kesrette bile hasret çeker. O hasret ancak maksuda erişince biter. Bazen Yakuplar da Yusuf olur, zindanın kokusu yüreğine siner. “Seven sevdiğinin kaderinden nasiplenir.” demiş büyükler. Yusuf zindandaysa Yakup nasıl hür olsun?

Kimilerinin de umurunda değildir Yusuf. Zira Yusuf’tan çok daha önemli şeyler(!) vardır. Herkes kaderini yaşıyor nasıl olsa. Yusuf’un kaderindeki kederi yaşamaya ne gerek vardır?!.. Bilmezler ki Yusuflara zindan da gülistandır, lalezardır. Zira diriler kabrinden ölüler kabrine intikal eden nice diriler (şehitler) vardır.

Zulmet dolu zindanlardan dünyaya muhabbet duaları gönderen Yusuflar vardır. Bilirler ki dünyaya muhabbet geldiğinde kurtulacak mazlumlar… Bilirler ki muhabbetin bir zerresi bile zulmetin ortadan kalkmasına yeter.

Cân u gönülden özlediklerimiz olduğu gibi ‘ayn u gönülden özlediklerimiz de vardır. Bazen yüreğimizin kapısı çalınır. Kim diye bakarız ki göresimiz gelmiştir. Şükrederiz her halimize, şükrederiz ki Rabbimiz bizden razı olsun diye… Hep bakarız imtihanı bizden daha kalitelilere. Yine şükrederiz, kaliteli de olsa o ağır imtihanla Rabbimiz bizi denemedi diye.

Herkes, az veya çok hasret çeker bu dünya zindanında… Ancak bilinir ki bütün hasretler sona erer hakikat diyarında. Seven sevdiğiyle beraber olur. Yusuflar Yakuplara kavuşur; hasretlerin yerini lezzetli muhabbetler, hoş sohbetler alır. Sonuçta gönül yandığıyla değil, sınandığıyla değil, dayandığıyla da değil kazandığıyla kalır.

Karşılaştığı her imtihanı Yusuf(as) teslimiyetiyle karşılayanlara, girdiği her bayağı ortamı Yusuf’un (as) medresesine çevirme gayretine düşenlere selam olsun.

Rabbim hasretlerimizi gidersin, imtihanlarımızdan alnımızın akıyla çıkmayı nasip etsin. Bizi sevdiklerimize, beklediklerimize ve en sonunda da maksudumuza (Allah rızası) ulaştırsın. Âmin…